استراتژی معاملاتی سیستمی را تعریف می کند که یک معامله گر برای تعیین زمان خرید و فروش یک جفت ارز (Currency Pairs) از آن استفاده می کند.

استراتژی های مختلف وجود دارند که معامله گران می توانند از آنها استفاده کنند. یک استراتژی معاملاتی خوب به معامله گر اجازه می دهد تا بازار را تحلیل کند و معاملات را با اطمینان با استفاده از تکنیک های صحیح مدیریت ریسک اجرا کند. ۸ استراتژی برتر در زیر لیست شده اند.

• پرایس اکشن (Price Action)
• استراتژی معامله در مناطق رنج (Range trading strategy)
• معامله گری روند یا ترند تریدینگ (Trend trading strategy)
• معامله گری پوزیشن (Position trading)
• معامله گری روزانه (Day Trading)
• استراتژی اسکالپ  یا اسکالپ تریدینگ (Scalp Trading)
• معامله گری سوئینگ یا سویینگ تریدینگ (Swing trading)
• معامله انتقالی (Carry Trade)

استراتژی ها می توانند به ساختار سازمانی مجزایی تقسیم شوند که به معامله گران کمک می کنند که از کاربردی ترین استراتژی ها استفاده کنند. نمودار زیر نشان می دهد که چگونه هر یک از این استراتژی ها در ساختار کلی جای می گیرند و رابطه میان استراتژی های بازار چیست.

استراتژی های کارآمد معاملاتی

برای انجام معاملات به چند عامل نیاز است که یک استراتژی کارآمد را برای شما شکل دهند. استراتژی های فراوانی وجود دارند که می توانند دنبال شوند، هر چند درک استراتژی و راحتی کار با آن اهمیت فراوانی دارد. هر معامله گر اهداف و منابع خاصی دارد که باید به هنگام انتخاب استراتژی مناسب در نظر گرفته شود.

سه معیار برای معامله گران وجود دارد که می توانند برای مقایسه کارآمدی استراتژی های مختلف به کار روند.

1. مقدار زمان مورد نیاز
2. فراوانی فرصت های معاملاتی
3. فاصله معمول تا هدف قیمتی

برای مقایسه آسان استراتژی ها بر اساس سه معیار ذکر شده، آن ها را در یک نمودار حبابی نشان دادیم.

در محور عمودی “نسبت ریسک به ریوارد“ قرار دارد همچنین استراتژی هایی در بالای نمودار  قرار دارند که پاداش (Reward) بالاتری برای هر ریسک صورت گرفته در هر معامله دارند.

معامله گری پوزیشن (Position trading) یک استراتژی با بالاترین نسبت ریسک به ریوارد است. بر روی محور افقی سرمایه گذاری زمانی قرار دارد؛ به این معنی که برای نظارت بر معامله چه مقدار زمان مورد نیاز است.

استراتژی‌ که بیشترین حجم از منابع زمانی معامله گر را در بر خواهد گرفت، استراتژی اسکالپ (Scalp Trading) است زیرا در این استراتژی تعداد بسیار زیادی از معاملات به صورت منظم انجام می گیرند.

۱. معامله بر اساس پرایس اکشن (Price Action)

استراتژی معاملاتی پرایس اکشن عبارتست از مطالعه قیمت های تاریخی به منظور فرموله سازی استراتژی معاملاتی تکنیکال.

پرایس اکشن می تواند به عنوان یک تکنیک مجزا مورد استفاده قرار گیرد یا همراه با یک اندیکاتور به کار گرفته شود. در این استراتژی، اصول فاندامنتال به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند؛ با این حال، به کارگیری ترکیب چند رویداد اقتصادی به عنوان یک فاکتور اثبات کننده قابل قبول است. استراتژی های دیگری نیز وجود دارند که در دسته پرایس اکشن قرار می گیرند همانگونه که در بالا از آن ها نام برده شد.

• مدت زمان معامله

معامله پرایس اکشن در دوره های زمانی مختلف (طولانی، متوسط و کوتاه مدت) قابل استفاده است. توانایی استفاده از چارچوب های زمانی مختلف برای تحلیل سبب شده است که بسیاری از معامله گران به معامله پرایس اکشن توجه نشان دهند.

• نقاط ورود / خروج

روش های زیادی برای تعیین سطوح حمایت / سطوح مقاومت وجود دارند که به عنوان نقاط ورودی / خروجی مورد استفاده قرار می گیرند.

• فیبوناچی اصلاحی (Fibonacci retracement)
• استفاده از الگوهای کندلی (Using candle wicks)
• تشخیص روند (Trend identification)
• اندیکاتور ها (Indicators)
• اسیلاتورها (Oscillators)

پرایس اکشن تمامی استراتژی های ذکر شده در اول مقاله به غیر از Carry Trade را شامل می شود. هر کدام از این استراتژی ها با ایجاد شرایط مختلف مشخص قابل استفاده هستند و می توان با استفاده از آن ها معامله کرد.

طی مثال ها روش های مختلف معامله با این استراتژی ها نشان داده می شود تا با نحوه عملکرد هر یک از استراتژی ها آشنا شویم و نیز گزینه های قراردادی مختلفی را برای معامله گران به همراه دارند تا از میان آن ها انتخاب کنند.

۲. استراتژی معامله در مناطق رنج (Range Trading)

استراتژی معامله در مناطق رنج (Range) شامل تشخیص نقاط حمایت و مقاومت می شود که معامله گران معاملات را اطراف این سطوح انجام می دهند. این استراتژی در شرایطی که هیچگونه نوسان مهم و روند مشخصی در بازار وجود ندارد به خوبی عمل می کند. تحلیل تکنیکال ابزار اصلی جهت معامله با این استراتژی است.

• مدت معامله

مدت هر معامله میزان مشخصی ندارد؛ چرا که استراتژی معامله در مناطق رنج (range-bound) در هر چارچوب زمانی می توانند عمل کنند. در زمان شکست خطوط حمایتی و مقاومتی، مدیریت ریسک بخشی مهم از این استراتژی معاملاتی محسوب خواهد شد. در نتیجه یک معامله گر رنج در مواجه با چنین وضعیتی تمایل به بستن هر معامله range-bound دارد.

• نقاط ورود / خروج

اسیلاتورها معمولا به عنوان ابزارهای زمان بندی مورد استفاده قرار می گیرند. RSI ، CCI و استوکاستیک ها تعدادی از اسیلاتورهای مطرح هستند. گاهی اوقات پرایس اکشن همراه با اسیلاتورها برای تایید اعتبار سیگنال های رنج یا بریک اوت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

در نمودار بالا جفت ارز USD/JPY یک محدوده رنج طولانی مدت را در طی چند سال گذشته به تصویر کشیده است.

نمودار بالا سطوح واضح مقاومت و حمایت را می بینید که معامله گران به عنوان نقاط ورود / خروج از آن استفاده می کنند. اسیلاتور RSI تعیین زمان نقاط ورود و خروج را به تصویر می کشد. این نقاط با مربع های آبی و قرمز در تصویر نشان داده شده اند.

آبی: اشباع خرید و قرمز: اشباع فروش.

معامله رنج می تواند به نسبت های مناسب ریسک به ریوارد منجر شود، با این حال ممکن است این امر مستلزم سرمایه گذاری زمانی طولانی مدت در هر معامله باشد. مزایا و معایب مطرح شده در زیر را در نظر داشته باشید تا اهداف و منابع در دسترس خود را به عنوان یک معامله گر تعیین کنید.

مزایا

• فرصت های معاملاتی زیاد
• نسبت ریسک به ریوارد مطلوب

معایب

• نیاز به سرمایه گذاری مدت دار
• نیاز به تحلیل تکنیکال قوی

۳. استراتژی معاملاتی روند (Trend Trading)

استراتژی معامله گری روند این استراتژی یک استراتژی ساده است که بسیاری از معامله گران با سطوح مختلف تجربه از آن استفاده می کنند. این استراتژی با بهره برداری از مومنتوم / روند (Trend) جهت دار بازارها در دستیابی به سود مؤثر بکار گرفته می شود.

• مدت معامله

استراتژی معاملاتی مبتنی بر روند در کل در میان مدت و طولانی مدت قابل استفاده است؛ زیرا ترندها خود طول های مختلفی دارند. معمولا تحلیل چندین چارچوب زمانی (تایم فریم) همراه با پرایس اکشن در این نوع استراتژی استفاده می شود.

• نقاط ورود / خروج

نقاط ورودی معمولا با یک اندیکاتور مشخص می شوند (RSI,CCI,…) و نقاط خروج بر اساس نسبت ریسک به ریوارد مطلوب محاسبه می شوند.

با استفاده از فاصله سطوح استاپ / حد ضرر (Stop level) معامله گران می توانند قیمت هدف / تارگت (TP) خود را تعیین کنند تا نسبت ریوارد به ریسک مناسبی داشته باشند. برای مثال اگر SL پنجاه پیپ/ دلار دورتر قرار گیرد، سطح TP در ۵۰ پیپ / دلار یا دورتر از نقطه ورودی تنظیم می شود.

در مثال ساده بالا، جفت ارز EUR/USD روندی رو به بالا را نشان می دهد که با سقف های بالاتر و کف های بالاتر اعتبار یافته است. در مورد روند رو به پایین عکس این قضیه صادق است.

زمانی که روند قدرتمندی را در بازار می بینید، آن را در جهت روند معامله کنید. برای مثال روند رو به بالای قوی در جفت ارز EUR/USD که در بالا نشان داده شده است.

به هنگام استفاده از CCI به عنوان ابزاری برای تعیین زمان ورود ها، توجه کنید که چگونه هر بار که CCI زیر ۱۰۰- (باکس آبی) رفته است، قیمت با یک رالی صعودی واکنش نشان داده است. البته همه معاملات به این روش انجام نمی شوند، اما از آنجا که روند دنبال می شود، هر بار کاهش، سبب می شود که خریداران بیشتری وارد بازار شوند و در نتیجه قیمت ها افزایش می یابند. در نتیجه تشخیص یک روند قوی برای عملکرد مفید این استراتژی معاملاتی بسیار مهم است.

با در نظر گرفتن تعداد زیاد متغیرهای دخیل، معامله بر اساس استراتژی معاملاتی روندی می تواند وقت گیر باشد. این لیست مزایا و معایب می تواند در تشخیص این مطلب که آیا استراتژی معاملاتی روندی برای شما مناسب است یا نه، مفید باشند.

مزایا

• فرصت های معاملاتی زیاد
• نسبت ریسک به ریوارد مطلوب

معایب

• نیاز به سرمایه گذاری مدت دار
• نیاز به تحلیل تکنیکال قوی

۴. معامله گری پوزیشن یا پوزیشن تریدینگ (Position Trading)

معامله گری پوزیشن یک استراتژی بلند مدت است که عمدتا بر فاکتورهای فاندامنتال تمرکز دارد با این حال، روش های تکنیکال همچون نظریه امواج الیوت نیز می توانند به کار گرفته شوند. نوسانات کوچک بازار در این استراتژی در نظر گرفته نمی شوند؛ زیرا تأثیری در تصویر وسیع تر بازار ندارند. این استراتژی در تمام بازارها چه سهام و چه فارکس، رمز ارزها و … می تواند به کار رود.

• مدت معامله

همانگونه که در بالا اشاره شد، معاملات پوزیشن چشم اندازی طولانی مدت دارند (هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها) و برای معامله گران با پشتکار بیشتر مناسب هستند. درک این مسئله که فاکتورهای اقتصادی چگونه بر بازارها یا تمایلات تکنیکی تأثیر می گذارند، در پیش بینی ایده های معاملاتی ضروری است.

• نقاط ورود/ خروج

سطوح کلیدی بر روی نمودارها با چارچوب زمانی طولانی تر (هفتگی/ ماهیانه) با کمک دیدگاه ادراکی بازار می توانند اطلاعات ارزشمندی را برای معامله گران پوزیشن به همراه داشته باشند. نقاط ورود و خروج می توانند با استفاده از تحلیل تکنیکال همچون دیگر استراتژی ها تعیین شوند.

نمودار بالا الگوی سر و شانه (Head And Shoulders) تقریبا دو ساله ای را برای شاخص Germany 30 نشان می دهد که در آن قیمت در معرض سقوط احتمالی زیر خط گردن (خط قرمز افقی) قرار دارد.

در این مثال، ریزش شاخص Germany 30 از نظر تکنیکال و فاندامنتال به همان صورتی که تصور می شد، صورت گرفت. تا پایان سال ۲۰۱۸، آلمان دچار پس روی فنی شد و جنگ تجاری آمریکا / چین روی داد که به صنعت خودروسازی آسیب رساند. مذاکرات برگزیت نیز کمکی به این مسئله نکرد زیرا احتمال جدایی انگلستان از اتحادیه اروپا نیز بر اقتصاد آلمان تأثیر منفی داشت.

در این مورد، درک الگوهای تکنیکال و داشتن نگاه بنیادی مناسب منجر به ترکیب تحلیل تکنیکال و فاندامنتال شد که در شکل گیری ایده های معاملاتی قوی نقش داشتند.

در زیر مزایا و معایب استراتژی پوزیشن تریدینگ، متناسب با اهداف شما به عنوان یک معامله گر و مقدار منابعی که در اختیار دارید عنوان شده اند.

مزایا

• نیاز به حداقل سرما‌یه گذاری زمانی
• نسبت ریسک به ریوارد بسیار خوب

معایب

• فرصت های معاملاتی کم
• نیاز به تحلیل های تکنیکال و فاندامنتال قوی

۵. استراتژی معامله گری روزانه (Day Trading)

معامله گری روزانه نوعی استراتژی است که به منظور معامله ابزارهای مالی در همان روز معامله طراحی شده است. به همین دلیل تمام پوزیشن ها پیش از بسته شدن بازار، بسته می شوند. با این حال، در طول روز یک یا چند معامله می توانند انجام شوند.

• مدت معامله

بازه زمانی معاملات در استراتژی های معامله گری روزانه می تواند بین چند دقیقه تا چند ساعت باشد و معامله در همان روزی که باز می شود بسته می شود.

• نقاط ورود / خروج

در مثال زیر، معامله گران در انتظار ورود به پوزیشن هایی هستند که طی آن قیمت خط میانگین متحرک نمایی ۸ دوره ای (EMA) را در جهت روند (دایره آبی) قطع می کند و بعد در نقطه ای با نسبت ریسک به ریوارد ۱:۱ خارج می شوند.

نمودار بالا یک نمونه ستاپ معاملاتی (شرایط مناسب ورود به معامله) معامله گری روزانه را نشان می دهد که در آن، با استفاده از میانگین متحرک ها، روند شناسایی می شود. این روند به دلیل اینکه قیمتها بالای خطوط میانگین متحرک (قرمز و سیاه) قرار دارند، صعودی است.

پوزیشن های ورودی به رنگ آبی هایلایت شده اند و سطوح استاپ در نقطه شکست قبلی قیمت تعیین شده اند. فاصله سطوح TP و SL در جهت روند برابر هستند.

پیش از استفاده از این استراتژی معاملاتی، مزایا و معایب آن باید در نظر گرفته شوند. همانگونه که در مثال بالا در مورد جفت ارز EUR/USD مشاهده می کنید، معامله گری روزانه زمان بیشتر در طول روز و تلاش بیشتری برای کسب سود می طلبد.

مزایا

• تعداد معاملات بیشتر
• نسبت ریسک به ریوارد متوسط

معایب

• نیاز به سرمایه گذاری زمانی زیاد برای معامله
• نیاز به تحلیل تکنیکال قوی

۶. استراتژی اسکالپ (Scalping)

اصطلاح اسکالپینگ (یا نوسان گیری) در بازارهای مالی برای توصیف فرآیند سودگیری اندک بر اساس تکرار و تعدد معاملات به کار می رود.

این سودگیری با بازکردن و بستن چند پوزیشن در طول روز حاصل می شود. این فرآیند می تواند به صورت دستی یا از طریق یک الگوریتم انجام شود که از دستورات از پیش تعیین شده (همچون زمان و نقطه ورود/ خروج از معاملات) استفاده می کند. در این استراتژی، نقد شونده ترین جفت ارزها نسبت به بقیه برتری دارند؛ زیرا اسپرد کمتری دارند و با طبیعت کوتاه مدت این نوع استراتژی هماهنگ هستند.

• مدت معامله

اسکالپینگ شامل معاملات کوتاه مدت با حداقل سودآوری می شود که معمولا بر روی نمودارهای با تایم فریم کوتاه تر مورد استفاده قرار می گیرد (۱-۳۰ دقیقه)

• نقاط ورود /خروج

همچون بیشتر استراتژی های تکنیکال، گام اول تشخیص روند است.

بسیاری از اسکالپرها از اندیکاتورهایی همچون میانگین متحرک برای تشخیص روند استفاده می کنند. استفاده از سطوح کلیدی در تایم فریم های طولانی تر می تواند تصویری بزرگتر را در اختیار معامله گر قرار دهد. این سطوح محدوده های مقاومت و حمایت هستند.

اسکالپینگ در درون این محدوده ها را می توان در تایم فریم های کوچکتر با استفاده از اسیلاتورهایی همچون RSI نیز تایید کرد و بعد وارد معاملات شد.

استاپ ها فقط با چند پیپ / دلار فاصله قرار می گیرند تا از تحرکات بزرگ در خلاف جهت معامله فعلی جلوگیری شود. اندیکاتور مکدی (MACD) ابزار مفید دیگری است که معامله گر برای ورود و خروج به معامله می تواند آن را امتحان کند.

نمودار ۱۰ دقیقه ای جفت ارز EUR/USD در نمودار بالا نمونه ای معمول از استراتژی اسکالپینگ است.

روند طولانی مدت با میانگین متحرک (قیمت بالای میانگین متحرک ۲۰۰ دوره ای) تأیید می شود. تایم فریم کوچکتر نقاط ورود / خروج را مشخص می کند. زمان بندی نقاط ورودی با مستطیل قرمز در جهت معامله خرید مشخص شده اند. معامله گران می توانند پوزیشن های خرید خود را با استفاده از آندیکاتور MACD و در زمانی که خط MACD (آبی) از خط سیگنال (قرمز) عبور می‌ کند، ببندند که این نواحی در تصویر به صورت مستطیل آبی هایلایت شده است.

معامله گرانی که می خواهند معاملات اسکالپینگ را به صورت الگوریتمی و با ربات انجام دهند برای تنظیم الگوریتم های خود از تئوری هایی مشابه آنچه در مثال بالا ذکر شد استفاده می کنند.

علاوه بر تمرین عملی روی تکنیک معامله گری اسکالپ کاربردی مطابق مثال ذکر شده در بالا، لیست مزایا و معایب زیر را برای انتخاب استراتژی معامله گری مناسب خود در نظر داشته باشید.

مزایا

• نسبت به دیگر استراتژی ها تعداد معاملات بیشتری را شامل می شود.

معایب

• نیاز به اختصاص زمان طولانی تر
• نیاز به تحلیل تکنیکال قوی
• نسبت ریسک به ریوارد ضعیف تر

۷. معامله گری سویینگ (Swing Trading)

این استراتژی یک استراتژی نظری است که معامله گران درصدد کسب سود از بازار های رنج در کنار بازارهای دارای روند هستند. متناسب با سقف ­‌ها و کف­ های قیمتی انتخاب شده، معامله گران می توانند وارد پوزیشن های خرید و فروش شوند.

• مدت معامله

معاملات سویینگ، میان مدت در نظر گرفته می شوند زیرا پوزیشن ها برای مدتی بین چند ساعت تا چند روز می توانند نگه داشته شوند. روند های طولانی مدت برای معامله گران مطلوب تر هستند زیرا در طول چنین روندهایی در چند نقطه می توانند از روند سود ببرند.

نقاط ورود / خروج

در این استراتژی نیز همچون استراتژی محدوده رنج، می توان از اسیلاتورها و اندیکاتورها برای انتخاب بهترین نقاط ورود و خروج و بهترین زمان انجام معامله سود برد. تنها تفاوت این است که معامله گری سویینگ برای هر دو بازارهای رنج (Side) و بازارهای روند دار به کار می رود.

ترکیبی از اسیلاتور استوکاستیک، اندیکاتور ATR و میانگین متحرک در مثال بالا به کار گرفته شده اند تا استراتژی معاملاتی سویینگ را به تصویر بکشد.

روند صعودی قیمت با استفاده از میانگین متحرک ۵۰ روزه (قیمت بالای خط MA) تشخیص داده شد. در صورتی که روند صعودی باشد، معامله گران درصدد ورود به پوزیشن های خرید بر می آیند و این ضرب المثل را مد نظر قرار می دهند که “در قیمت پایین بخر، در قیمت بالا بفروش”.

اسیلاتور استوکاستیک پس از آن، برای تشخیص نقاط ورود مورد استفاده قرار می گیرد؛ به این طریق که معامله گر به دنبال سیگنال های اشباع فروش می گردد که با مستطیل های آبی بر روی نمودار مشخص شده اند.

مدیریت ریسک گام نهایی است و ATR سطوح استاپ را تعیین خواهد کرد. عدد ATR با دایره قرمز هایلایت شده است. این عدد میزان پیپ /دلاری تقریبی را که سطح استاپ باید روی آن تنظیم شود، نشان می دهد. برای مثال، اگر ATR عدد ۴۱ را بخواند معامله گر استاپ را در ۴۱ پیپ /دلار دورتر از نقطه ورودی قرار می دهد.

پس از مشاهده مثالی از معامله گری سویینگ، مزایا و معایب زیر را برای تعیین اینکه آیا این استراتژی برای شیوه معامله گری شما مناسب است یا نه، در نظر داشته باشید.

مزایا

• تعداد بالای فرصت های معاملاتی
• نسبت ریسک به ریوارد متوسط

معایب

• نیاز به تحلیل تکنیکال قوی
• نیاز به سرمایه گذاری زمانی بالا

۸. استراتژی معامله انتقالی (Carry Trade)

معامله انتقالی شامل قرض گرفتن یک ارز با نرخ بهره پایین تر و سرمایه گذاری آن در یک ارز با نرخ بهره بالاتر می شود. این کار در نهایت منجر به سود دهی مثبت معامله می شود. این استراتژی در درجه اول در بازار فارکس کاربرد دارد.

• مدت معامله

این معاملات به نوسانات نرخ بهره میان ارزها وابسته هستند، بنابراین مدت معامله از میان مدت تا طولانی مدت (هفته ها، ماه ها و گاهی سال ها) متغیر است.

• نقاط ورود/ خروج

بازارهای دارای روند قوی، فرصت معاملاتی مناسبی برای پیاده سازی استراتژی انتقالی هستند زیرا این استراتژی به بازه زمانی طولانی تری نیاز دارد.

پیش از تعیین محل معامله (سقف های بالاتر و کف های بالاتر و بر عکس)، روند باید تأیید شود. استراتژی انتقالی دو جنبه دارد، ریسک نرخ تبادل و ریسک نرخ بهره.

بهترین زمان برای آغاز پوزیشن ها در آغاز روند است تا بتوان به طور کامل از نوسانات نرخ تبادل بهره برداری کرد. با در نظر گرفتن نرخ بهره (فارغ از جهت روند)، شرایط همچنان یکسان خواهد بود؛ زیرا تا زمانی که ارز اول در جفت ارز نرخ بهره بالاتری نسبت به ارز دوم داشته باشد، معامله گر همچنان از محل اختلاف نرخ بهره، سود دریافت خواهد کرد.

آیا معامله بر مبنای جابجایی ارز از کشور دارای نرخ بهره پایین به کشور با نرخ بهره بیشتر (Carry Trade) مناسب شما هست؟ مزایا و معایب زیر را بررسی کنید و تناسب ان با شیوه معاملاتی خود را ارزیابی کنید.

مزایا

• نیاز به اختصاص زمان کوتاه تر
• نسبت ریسک به ریوارد متوسط

معایب

• استفاده صرفا در بازار فارکس
• فرصت های معاملاتی کم

در این مقاله به معرفی ۸ استراتژی معاملاتی برتر فارکس با ذکر مثال پرداختیم. وقتی قصد دارید یک استراتژی معاملاتی مناسب برای خود انتخاب کنید، بهتر است مواردی از قبیل میزان زمانی که می خواهید پای مانیتور صرف کنید، نسبت ریسک به ریوارد و تعداد فرصت های معاملاتی موجود بر اساس آن استراتژی را بررسی کنید. هر یک از این استراتژی ها می تواند برای یک تیپ شخصیتی خاص مناسب باشد. به عنوان اولین گام معامله گر در جهت صحیح، باید بتوانید استراتژی متناسب با شخصیت معاملاتی خود را کشف کنید.