با ما همراه باشید

منتشر شده

در

فیلم مرد آزاد (Free Guy) یکی از مواردی است که به عنوان بهترین فیلم متاورسی (Metaverse) از آن یاد می شود.

داستان این فیلم در رابطه با یک مامور بانک است که یک زندگی روتین کاملا عادی دارد. تنها یک تفاوت کوچک در زندگی او وجود دارد، آن هم این است که او یک NPC و یا کاراکتر غیر قابل بازی در یک بازی ویدیویی است! اما همه چیز به اینجا ختم نمی شود و کم کم متوجه می شویم بین این NPC با دیگر NPC های بازی تفاوت هایی وجود دارد که خط داستانی را شکل می دهد.

بازی ویدیویی در فیلم Free Guy شباهت زیادی به بازی GTA دارد. این فیلم سرشار از ایستراگ های مرتبط با فیلم ها و بازی های ویدیویی است! به طور کل این فیلم برای یک گیمیر، می تواند حتی بهترین فیلم متاورسی به حساب آید!

مرد آزاد (Free Guy) یک فیلم آمریکایی در ژانر اکشن کمدی علمی تخیلی است که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد. این فیلم به کارگردانی شاون لوی از فیلم نامه ای نوشته مت لیبرمن و زک پن و داستانی از لیبرمن است. در این فیلم رایان رینولدز (Ryan Reynolds) در نقش یک متصدی بانک ایفای نقش می کند که متوجه می شود در واقع یک شخصیت غیر قابل بازی در یک بازی ویدیوئی جهان باز است و قهرمان داستان می شود و سعی می کند دوستان خود را از حذف توسط سازنده بازی نجات دهد. تایکا وایتیتی، جودی کومر، جو کیری، لیل رل هاوری و اوتکرش امبدکار از دیگر بازیگران فیلم هستند.

مرد آزاد پس از یک سال تأخیر به دلیل همه گیری کویید-۱۹، در ۱۳ اوت ۲۰۲۱ توسط استودیو قرن بیستم در ایالات متحده به صورت سینمایی در فرمت های RealD 3D، آی مکس و دالبی سینما منتشر شد.

این فیلم بیش از ۳۳۱ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشته و به طور کلی نقدهای مثبتی از سوی منتقدان را دریافت کرده است. مفهوم هوشمندانه این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و به طور مثبت با ترکیبی از آثار بازیکن شماره یک آماده، نمایش ترومن، ماتریکس، اتومبیل دزدی بزرگ، سایبرپانک ۲۰۷۷ و فورتنایت مقایسه شد.

آموزش

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چیست؟

شاخص هزینه های مصرف شخصی یا PCE معیاری است که مخارج خانوارها در یک دوره مشخص را نشان می دهد. این شاخص توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می شود و شامل سه شاخص درآمد شخصی، هزینه های مصرف شخصی، و شاخص قیمت PCE است. شاخص قیمت PCE تغییرات قیمت کالاها و خدمات مصرفی در اقتصاد آمریکا را اندازه گیری می کند و به عنوان شاخص اصلی تورم فدرال رزرو محسوب می شود.

منتشر شده

در

شاخص هزینه های مصرف شخصی (Personal Consumption Expenditures) یا PCE چیست؟

شاخص هزینه های مصرف شخصی یا (Personal Consumption Expenditures) یا (PCE) در تقویم اقتصادی فارکس (Forex) آماری است که نمایان گر مخارج خانوار در یک دوره مشخص است. سه شاخص درآمد شخصی، هزینه های مصرف شخصی (PCE) و شاخص قیمت PCE یا “PCE Price Index” به صورت ماهانه توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می شود. شاخص قیمت PCE تغییرات قیمت کالاهای مصرفی و خدمات تبادل شده در اقتصاد ایالات متحده را اندازه گیری می کند.

در سال ۲۰۱۲ شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) تبدیل به شاخص تورمی اصلی فدرال رزرو آمریکا (FED) شد. این شاخص با شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) مقایسه می شود که تمرکز اصلی آن روی قیمت مصرف کننده است. دیگر اندازه گیری های تورم توسط اقتصاددانان با دنبال کردن شاخص قیمت تولید کننده (PPI) و تولید ناخالص داخلی (GDP) صورت می گیرد.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چیست؟

شاخص PCE میزان تورم را در ایالات متحده آمریکا اندازه می گیرد و همواره تغییرات قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان را دنبال می کند. این شاخص توسط Bureau of Labor Statistics، یکی از واحدهای اداره کار آمریکا، ارائه و منتشر می شود.

مؤلفه مخارج مصرف شخصی یکی از سه بخش اصلی گزارش های هزینه های شخصی و درآمدهای شخصی است. درآمدهای شخصی نشان می دهد که مصرف کنندگان چه مقدار پول به دست می آورند و هزینه های مصرف شخصی (PCE) معیاری برای هزینه های مصرفی یا میزان مصرف مصرف کنندگان است.

همچنین در شاخص PCE از مؤلفه‌ هزینه های مصرف شخصی در گزارش درآمد شخصی و گزارش خرجکرد استفاده می شود تا این شاخص محاسبه گردد. این شاخص نشان می دهد که قیمت ها چقدر افزایش (در صورت وجود تورم مثبت) یا کاهش (در صورت وجود تورم منفی) یافتند.

آمار هزینه های مصرف شخصی توسط BEA به دو طریق اسمی (با تاثیر دادن تورم) و واقعی (تورم زدایی شده) منتشر می شود. هزینه های مصرف شخصی (PCE) پایه و اساس برای شاخص قیمت PCE است. همچنین اگر از این شاخص قیمت مواد غذایی و انرژی را کم کنیم شاخص قیمت خالص PCE یا CORE PCE price Index بدست می آید.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چگونه اندازه گیری می شود؟

BEA هرماه ارزش کل هزینه های مصرف شخصی را هم به صورت تجمیعی و هم به صورت تقسیم شده برای کالاها (کالاهای بادوام و غیر بادوام) و خدمات گزارش می کند. کالاهای بادوام اقلامی هستند که بیش از سه سال عمر می کنند و قیمت بالایی دارند. کالاهایی از قبیل اتومبیل، تلویزیون، یخچال، مبلمان و… کالاهای بادوام محسوب می شوند. کالاهای غیر بادوام “موقتی” محسوب می شوند. به این معنی که معمولاً طول عمر آن ها کمتر از سه سال است. مانند لوازم آرایشی، بنزین و لباس.

BEA برای محاسبه شاخص قیمت PCE از ارزش دلاری فعلی هزینه های مصرف شخصی استفاده می کند که تورم را نیز در قیمت دخیل می کند. اما برای تعیین مقدار تغییر قیمت در دوره های مختلف (ماهانه)، شاخص قیمت باید مقدار واقعی را نشان دهد و تورم را تأثیر ندهند و اصطلاحاً برای محاسبه این شاخص باید از قیمت ها تورم زدایی کنند.

“در مجموع می توان گفت شاخص قیمت PCE و شاخص قیمت خالص PCE (به جزء غذا و انرژی) نشان دهنده میزان افزایش یا کاهش قیمت مصرف شخصی از یک دوره به دوره دیگر است. اما تحلیل طبقات مختلف شاخص قیمت PCE (کالاهای بادوام، غیر بادوام و خدمات) نشان دهنده میزان تورم مثبت یا تورم منفی در دارایی های مختلف است”

مقایسه شاخص قیمت PCE با شاخص CPI

شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) شناخته شده ترین شاخص اقتصادی است و معمولاً مورد توجه بیشتر رسانه ها قرار می گیرد. اما فدرال رزرو ترجیح می دهد هنگام اندازه گیری تورم و ثبات اقتصادی کل ایالات متحده از شاخص قیمت PCE استفاده کند.

(PCE PI = شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی)

  • پس چرا بانک فدرال شاخص قیمت PCE را ترجیح می دهد؟

به این دلیل که این معیار متشکل از طیف گسترده ای از هزینه ها است. شاخص قیمت PCE همچنین با داده های به دست آمده از گزارش های کسب و کار توزین می شود که نسبت به گزارش مصرف کننده مورد استفاده CPI قابل اطمینان تر است. از طرف دیگر، CPI جزئیات شفاف تری را در گزارش ماهانه خود ارائه می دهد. به همین ترتیب، اقتصاددانان می توانند تغییرات قیمت دسته هایی مانند غلات، میوه، پوشاک و وسایل نقلیه را با وضوح بیشتری ببینند.

تفاوت دیگر بین شاخص قیمت PCE و CPI این است که شاخص قیمت PCE از فرمولی استفاده می کند که امکان محاسبه تغییر در رفتار مصرف کننده را حتی در کوتاه مدت هم دارد. این تنظیمات در فرمول CPI انجام نشده است.

این عوامل منجر به معیار جامع تری برای اندازه گیری تورم می شود. بانک فدرال آمریکا به جزئی ترین اطلاعات شاخص PCE وابسته است زیرا حتی کمترین مقدار تورم نشان از رشد اقتصادی و اقتصاد سالم است.

مزایا و معایب شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE)

هزینه های مصرف شخصی یک نگاه اجمالی به چگونگی پیشرفت اقتصاد دارد. وقتی مردم بدون هیچگونه تردیدی هزینه می کنند، معمولاً به این معنی است که اقتصاد به خوبی پیش می رود. اما وقتی هزینه آن ها کاهش می یابند، این مسئله به مشکلات موجود در تصویر کلی اقتصادی اشاره دارد.

  • مزایا

شاخص قیمت PCE به اندازه CPI که معمولاً توسط مطبوعات مالی منتشر می شود شناخته شده نیست. در حالی که CPI از گزارش های هزینه‌ خانوار که توسط اداره آمار کار (BLS) برای تعیین جهت قیمت ها استفاده می کند، شاخص PCE PI بسیار گسترده تر است. این به این دلیل است که داده ها را مستقیماً از مشاغل و شرکت ها می گیرند و تولید ناخالص داخلی را نیز در آن لحاظ می کنند.

شاخص قیمت هزینه مصرف شخصی (PCEPI) طیف گسترده تری از خدمات و کالاها را شامل می شود؛ به ویژه شامل خرید خانوار کل کشور می شود در حالیکه شاخص CPI فقط خانوار شهری را مد نظر دارد.

شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی (PCEPI) همچنین در مقایسه با شاخص CPI که تحت تاثیر هر نوسان قیمت بزرگ در کالاهای خاصی از قبیل بنزین قرار می گیرد تلاطم و نوسان کمتری دارد.

  • معایب

با وجودی که این شاخص توسط بانک فدرال استفاده می شود، اما مشکلات مشخصی در مورد شاخص قیمت PCE وجود دارد. یکی از مشکلات اصلی این است که این شاخص، تولید ناخالص داخلی (GDP) را نیز در محاسبه لحاظ می کند، این در حالیست که تولید ناخالص داخلی فقط در بازه های زمانی سه ماهه اندازه گیری می شود، اما PCE هر ماه توسط BEA گزارش می شود. به منظور جبران این کاستی، آژانس باید خلا را پر کند که این کار را با استفاده از خرده فروشی هر ماه انجام می دهد.

دیگر عیب شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی (PCEPI) این است که بسیار گسترده است چراکه از داده های هر دو بخش خانوار و شرکتی از قبیل موسسات غیرانتفاعی، موسسات دولتی و شرکت ها استفاده می کند. اما در مقابل، شاخص CPI فقط داده ای که مستقیما به ویژه از مصرف کنندگان گزارش شده است را تهیه می کند.

همانطور که عنوان شد، شاخص هزینه های مصرف شخصی یک معیار مالی است که این را اندازه گیری می کند که مصرف کنندگان پول خود را چگونه روی کالاها و خدمات خرج می کنند. تعیین مصادیقی برای خرجکرد مصرف کنندگان ساده است.

یک خدمت یا سرویس به هرچیزی که یک کسب و کار برای یک شخص ایجاد می کند که خودش نمی تواند آن را انجام دهد می گویند. برای مثال بانک ها به مشتریان خدمات مالی از قبیل ایجاد حساب بانکی، پرداخت وام و پرداخت قبوض را می دهند.

در سمت دیگر، کالاها به دو دسته تقسیم می شوند: بادوام و غیربادوام. هر کالایی از قبیل وسایل نقلیه که بیش از سه سال عمر دارند در دسته کالاهای بادوام جای می گیرند و دیگر کالاهایی که عمر کمتری دارند و معمولا قیمت کمتری نیز دارند غیربادوام محسوب می شوند.

نحوه تأثیر شاخص PCE بر سیاست های اقتصادی

  • نقش در تصمیم گیری‌های فدرال رزرو

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی فدرال رزرو برای سنجش تورم استفاده می شود. فدرال رزرو از این شاخص برای ارزیابی سطح قیمت ها و تعیین سیاست های پولی (Monetary Policy) مناسب بهره می برد. هنگامی که شاخص PCE نشان دهنده افزایش تورم است، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره (Interest Rate) را افزایش دهد تا تقاضا را کاهش داده و تورم را کنترل کند. برعکس، در صورت کاهش تورم، ممکن است نرخ بهره کاهش یابد تا تقاضا افزایش یابد و اقتصاد تحریک شود.

  • تأثیر بر سیاست های مالیاتی و بودجه ای

دولت ها از شاخص PCE برای تدوین سیاست های مالیاتی و بودجه ای استفاده می کنند. اطلاعات مربوط به هزینه های مصرفی می تواند به تعیین نیاز به تعدیل مالیات ها و برنامه های حمایتی کمک کند. به عنوان مثال، در دوره های افزایش تورم، دولت ممکن است از سیاست های مالیاتی انقباضی استفاده کند تا از افزایش قیمت ها جلوگیری کند. همچنین، در صورت کاهش مصرف، برنامه های تحریک اقتصادی از طریق افزایش هزینه های دولتی می تواند به بازگشت رشد اقتصادی کمک کند.

  • راهنمایی برای کسب و کارها

کسب و کارها نیز از شاخص PCE برای برنامه ریزی استراتژی های خود استفاده می کنند. شاخص PCE می تواند به کسب و کارها نشان دهد که کدام کالاها و خدمات در حال حاضر بیشتر مصرف می شوند و چه تغییراتی در الگوهای مصرفی رخ می دهد. این اطلاعات می تواند به شرکت ها در تنظیم تولید، قیمت گذاری، و بازاریابی محصولات خود کمک کند.

  • تأثیر بر بازار کار

تغییرات در شاخص PCE می تواند بر بازار کار تأثیر بگذارد. افزایش هزینه های مصرفی معمولاً به معنای افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات است که می تواند منجر به افزایش اشتغال شود. برعکس، کاهش هزینه های مصرفی ممکن است نشان دهنده کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش اشتغال باشد. سیاست گذاران اقتصادی از این شاخص برای تنظیم سیاست های اشتغال زایی و برنامه های آموزشی استفاده می کنند.

  • تحلیل و پیش بینی اقتصادی

تحلیل گران اقتصادی از شاخص PCE برای پیش بینی روندهای آینده استفاده می کنند. داده های این شاخص می تواند به تحلیلگران کمک کند تا روندهای تورمی و تغییرات در رفتار مصرف کننده را پیش بینی کنند. این پیش بینی ها می تواند به سیاست گذاران و کسب و کارها کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه های مختلف اقتصادی بگیرند.

مثال های واقعی از تأثیر شاخص PCE بر بازارهای مالی

  • تأثیر بر نرخ بهره و بازارهای اوراق قرضه

افزایش شاخص PCE معمولاً به عنوان علامتی از افزایش تورم تلقی می شود. در واکنش به این وضعیت، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می تواند باعث کاهش قیمت اوراق قرضه (BONDS) و افزایش بازده آن ها شود. سرمایه گذاران معمولاً در چنین شرایطی اوراق قرضه کوتاه مدت را به دلیل خطرات تورمی ترجیح می دهند.

  • تأثیر بر بازار سهام

شاخص PCE می تواند تأثیر قابل توجهی بر بازار سهام داشته باشد. در دوره های افزایش تورم، ممکن است هزینه های تولید برای شرکت ها افزایش یابد و سودآوری آن ها کاهش یابد، که می تواند باعث کاهش قیمت سهام شود. برعکس، در دوره های تورم پایین، هزینه های پایین تر می تواند به افزایش سودآوری و رشد قیمت سهام منجر شود.

  • تأثیر بر ارزش دلار و بازارهای ارز

تغییرات در شاخص PCE می تواند بر ارزش دلار نیز تأثیر بگذارد. افزایش شاخص PCE ممکن است به تقویت دلار منجر شود زیرا انتظار می رود که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می تواند باعث افزایش تقاضا برای دلار و کاهش ارزش ارزهای دیگر در برابر دلار شود. برعکس، کاهش شاخص PCE می تواند باعث تضعیف دلار شود.

  • تأثیر بر قیمت طلا و کالاها

طلا به عنوان یک دارایی ضد تورمی شناخته می شود. بنابراین، افزایش شاخص PCE که نشان دهنده افزایش تورم است، معمولاً به افزایش قیمت طلا منجر می شود. همچنین، افزایش شاخص PCE می تواند باعث افزایش قیمت سایر کالاها مانند نفت و مواد اولیه شود زیرا هزینه های تولید و تقاضا افزایش می یابد.

  • نوسانات در بازارهای مالی

شاخص PCE می تواند باعث نوسانات زیادی در بازارهای مالی شود. انتشار داده های این شاخص معمولاً با واکنش های سریع سرمایه گذاران همراه است. تحلیلگران و معامله گران به دقت این داده ها را دنبال می کنند تا بتوانند تغییرات احتمالی در سیاست های اقتصادی را پیش بینی کرده و به سرعت واکنش نشان دهند. این نوسانات می تواند فرصت ها و خطراتی برای سرمایه گذاران به همراه داشته باشد.

در انتها

هزینه های مصرف شخصی (PCE) این امکان را به اقتصاددانان، افراد و شرکت ها می دهد تا ببینند اقتصاد چقدر در حال پیشرفت است. چراکه معیاری برای چگونگی هزینه مصرف کنندگان است که شامل کالاهای بادوام گرانتر، کالاهای ضروری ارزان تر و خدماتی مانند بانکداری است. همچنین نشان می دهد که چگونه مردم هنگام تغییر قیمت، عادات خرید خود را تغییر می دهند. این امر این عدد را بسیار مهم می کند زیرا دریچه ای به آگاهی از تقاضا برای محصولات و خدمات و همچنین تورم را فراهم می کند.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چیست؟

شاخص هزینه های مصرف شخصی یا PCE معیاری است که مخارج خانوارها در یک دوره مشخص را نشان می دهد. این شاخص توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می شود و شامل سه شاخص درآمد شخصی، هزینه های مصرف شخصی، و شاخص قیمت PCE است. شاخص قیمت PCE تغییرات قیمت کالاها و خدمات مصرفی در اقتصاد آمریکا را اندازه گیری می کند و به عنوان شاخص اصلی تورم فدرال رزرو محسوب می شود.

چگونه شاخص هزینه های مصرف شخصی اندازه گیری می شود؟

BEA هر ماه ارزش کل هزینه های مصرف شخصی را هم به صورت تجمیعی و هم به صورت تقسیم شده برای کالاها و خدمات گزارش می کند. شاخص قیمت PCE از ارزش دلاری فعلی هزینه های مصرف شخصی استفاده می کند که تورم را نیز شامل می شود. برای تعیین مقدار تغییر قیمت در دوره های مختلف، این شاخص به صورت تورم زدایی شده نیز منتشر می شود.

تفاوت شاخص قیمت PCE و شاخص CPI چیست؟

شاخص PCE به دلیل شامل شدن طیف وسیع تری از هزینه ها و داده های بدست آمده از گزارش های کسب و کار، نسبت به شاخص CPI قابل اطمینان تر است. در حالی که CPI به طور ماهانه تغییرات قیمت دسته های مختلف را به صورت جزئی تری گزارش می دهد. همچنین، فرمول شاخص PCE تغییرات رفتار مصرف کننده را بهتر محاسبه می کند.

مزایا و معایب شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چیست؟

از مزایای شاخص PCE می توان به پوشش گستر ه‌تر خدمات و کالاها و شامل شدن خرید خانوار کل کشور اشاره کرد. این شاخص داده ها را مستقیماً از مشاغل و شرکت ها دریافت می کند. اما از معایب آن می توان به شناخته نشدن آن به اندازه شاخص CPI در بین عموم مردم اشاره کرد.

ادامه مطلب

چند رسانه ای

سریال پول به زبان ساده (Money, Explained) قسمت پنجم (آخر)

پول به زبان ساده (Money, Explained)، مستندی سریالی در ژانر پژوهشی و محصول سال ۲۰۲۱ کشور آمریکاست. این مستند درباره پولی است که ما آن را خرج می کنیم، قرض می گیریم و پس انداز می کنیم. حالا می خواهیم در مورد کارهای مختلفی که می توان با پول انجام داد و گاها برای ما خطراتی را به دنبال دارد، صحبت کنیم…

منتشر شده

در

سریال پول به زبان ساده (Money, Explained) قسمت پنجم (آخر)

بازنشستگی (Retirement) فصل ۱ قسمت ۵

طبقه متوسط در آمریکا برای داشتن بازنشستگی راحت و بدون دغدغه، به بیش از ۱ میلیون دلار پس انداز نیاز دارد. چگونه رویای سال های طلایی اوقات فراغت و آرامش، اینقدر دور از دسترس شد؟

پول به زبان ساده (Money, Explained)، مستندی سریالی در ژانر پژوهشی و محصول سال ۲۰۲۱ کشور آمریکاست. این مستند درباره پولی است که ما آن را خرج می کنیم، قرض می گیریم و پس انداز می کنیم. حالا می خواهیم در مورد کارهای مختلفی که می توان با پول انجام داد و گاها برای ما خطراتی را به دنبال دارد، صحبت کنیم…

مجموعه ای مستند درباره پول و مسائل مختلف پیرامون آن از قبیل وام های دانشجویی، کلاهبرداری و کارت های اعتباری. در این سریال هال هرشفیلد، ماریا کانی کوا، بابی کاناوله، ادی فالکو، تیفانی هدیش، مارسیا گی هاردن و جین لینچ به هنرمندی پرداخته اند.

سریال پول به زبان ساده توسط شرکت وکس تولید و از نتفلیکس پخش شده است.

Money, Explained (E05 · Retirement)

A conversation about money and its many minefields, from credit cards to casinos, scam artists to student loans.

چرا مردم مدام به دنبال کلاهبرداری های مالی هستند؟ با نگاهی به پیشینه هنرمندان فریبکار، می بینیم که چگونه فن آوری باعث می شود نقشه هایشان راحت تر به بار بنشینند…

راحت بودن کارت های اعتباری بهایی دارد. از روش هایی که بانک ها برای به حداکثر رساندن سود استفاده می کنند تا افشای ماجرای بدهی…

تحصیلات عالی به جامعه کمک می کند. اما پرداخت هزینه های آن می تواند ویران کننده باشد. چه چیزی منجر به بحران بدهی دانشجویان آمریکا شد و آیا راهی برای رفع آن وجود دارد؟

احساس خوش شانسی می کنید؟ هنگامی که ما به دنبال دل به دریا زدن و کسب موفقیت دور از انتظار هستیم، چگونه مغز ما علیه خودمان عمل می نماید و اینکه صنعت شرط بندی چگونه از آن سوء استفاده می کند.

طبقه متوسط در آمریکا برای داشتن بازنشستگی راحت و بدون دغدغه، به بیش از ۱ میلیون دلار پس انداز نیاز دارد. چگونه رویای سال های طلایی اوقات فراغت و آرامش، اینقدر دور از دسترس شد؟

ادامه مطلب

عضویت در خبرنامه

تبلیغات

برترین ها