شاخص هزینه های مصرف شخصی یا (Personal Consumption Expenditures) یا (PCE) در تقویم اقتصادی فارکس (Forex) آماری است که نمایان گر مخارج خانوار در یک دوره مشخص است. سه شاخص درآمد شخصی، هزینه های مصرف شخصی (PCE) و شاخص قیمت PCE یا “PCE Price Index” به صورت ماهانه توسط دفتر تحلیل اقتصادی (BEA) منتشر می شود. شاخص قیمت PCE تغییرات قیمت کالاهای مصرفی و خدمات تبادل شده در اقتصاد ایالات متحده را اندازه گیری می کند.

در سال ۲۰۱۲ شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) تبدیل به شاخص تورمی اصلی فدرال رزرو آمریکا (FED) شد. این شاخص با شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) مقایسه می شود که تمرکز اصلی آن روی قیمت مصرف کننده است. دیگر اندازه گیری های تورم توسط اقتصاددانان با دنبال کردن شاخص قیمت تولید کننده (PPI) و تولید ناخالص داخلی (GDP) صورت می گیرد.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چیست؟

شاخص PCE میزان تورم را در ایالات متحده آمریکا اندازه می گیرد و همواره تغییرات قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان را دنبال می کند. این شاخص توسط Bureau of Labor Statistics، یکی از واحدهای اداره کار آمریکا، ارائه و منتشر می شود.

مؤلفه مخارج مصرف شخصی یکی از سه بخش اصلی گزارش های هزینه های شخصی و درآمدهای شخصی است. درآمدهای شخصی نشان می دهد که مصرف کنندگان چه مقدار پول به دست می آورند و هزینه های مصرف شخصی (PCE) معیاری برای هزینه های مصرفی یا میزان مصرف مصرف کنندگان است.

همچنین در شاخص PCE از مؤلفه‌ هزینه های مصرف شخصی در گزارش درآمد شخصی و گزارش خرجکرد استفاده می شود تا این شاخص محاسبه گردد. این شاخص نشان می دهد که قیمت ها چقدر افزایش (در صورت وجود تورم مثبت) یا کاهش (در صورت وجود تورم منفی) یافتند.

آمار هزینه های مصرف شخصی توسط BEA به دو طریق اسمی (با تاثیر دادن تورم) و واقعی (تورم زدایی شده) منتشر می شود. هزینه های مصرف شخصی (PCE) پایه و اساس برای شاخص قیمت PCE است. همچنین اگر از این شاخص قیمت مواد غذایی و انرژی را کم کنیم شاخص قیمت خالص PCE یا CORE PCE price Index بدست می آید.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چگونه اندازه گیری می شود؟

BEA هرماه ارزش کل هزینه های مصرف شخصی را هم به صورت تجمیعی و هم به صورت تقسیم شده برای کالاها (کالاهای بادوام و غیر بادوام) و خدمات گزارش می کند. کالاهای بادوام اقلامی هستند که بیش از سه سال عمر می کنند و قیمت بالایی دارند. کالاهایی از قبیل اتومبیل، تلویزیون، یخچال، مبلمان و… کالاهای بادوام محسوب می شوند. کالاهای غیر بادوام “موقتی” محسوب می شوند. به این معنی که معمولاً طول عمر آن ها کمتر از سه سال است. مانند لوازم آرایشی، بنزین و لباس.

BEA برای محاسبه شاخص قیمت PCE از ارزش دلاری فعلی هزینه های مصرف شخصی استفاده می کند که تورم را نیز در قیمت دخیل می کند. اما برای تعیین مقدار تغییر قیمت در دوره های مختلف (ماهانه)، شاخص قیمت باید مقدار واقعی را نشان دهد و تورم را تأثیر ندهند و اصطلاحاً برای محاسبه این شاخص باید از قیمت ها تورم زدایی کنند.

مقایسه شاخص قیمت PCE با شاخص CPI

شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) شناخته شده ترین شاخص اقتصادی است و معمولاً مورد توجه بیشتر رسانه ها قرار می گیرد. اما فدرال رزرو ترجیح می دهد هنگام اندازه گیری تورم و ثبات اقتصادی کل ایالات متحده از شاخص قیمت PCE استفاده کند.

(PCE PI = شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی)

• پس چرا بانک فدرال شاخص قیمت PCE را ترجیح می دهد؟

به این دلیل که این معیار متشکل از طیف گسترده ای از هزینه ها است. شاخص قیمت PCE همچنین با داده های به دست آمده از گزارش های کسب و کار توزین می شود که نسبت به گزارش مصرف کننده مورد استفاده CPI قابل اطمینان تر است. از طرف دیگر، CPI جزئیات شفاف تری را در گزارش ماهانه خود ارائه می دهد. به همین ترتیب، اقتصاددانان می توانند تغییرات قیمت دسته هایی مانند غلات، میوه، پوشاک و وسایل نقلیه را با وضوح بیشتری ببینند.

تفاوت دیگر بین شاخص قیمت PCE و CPI این است که شاخص قیمت PCE از فرمولی استفاده می کند که امکان محاسبه تغییر در رفتار مصرف کننده را حتی در کوتاه مدت هم دارد. این تنظیمات در فرمول CPI انجام نشده است.

این عوامل منجر به معیار جامع تری برای اندازه گیری تورم می شود. بانک فدرال آمریکا به جزئی ترین اطلاعات شاخص PCE وابسته است زیرا حتی کمترین مقدار تورم نشان از رشد اقتصادی و اقتصاد سالم است.

مزایا و معایب شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE)

هزینه های مصرف شخصی یک نگاه اجمالی به چگونگی پیشرفت اقتصاد دارد. وقتی مردم بدون هیچگونه تردیدی هزینه می کنند، معمولاً به این معنی است که اقتصاد به خوبی پیش می رود. اما وقتی هزینه آن ها کاهش می یابند، این مسئله به مشکلات موجود در تصویر کلی اقتصادی اشاره دارد.

• مزایا

شاخص قیمت PCE به اندازه CPI که معمولاً توسط مطبوعات مالی منتشر می شود شناخته شده نیست. در حالی که CPI از گزارش های هزینه‌ خانوار که توسط اداره آمار کار (BLS) برای تعیین جهت قیمت ها استفاده می کند، شاخص PCE PI بسیار گسترده تر است. این به این دلیل است که داده ها را مستقیماً از مشاغل و شرکت ها می گیرند و تولید ناخالص داخلی را نیز در آن لحاظ می کنند.

شاخص قیمت هزینه مصرف شخصی (PCEPI) طیف گسترده تری از خدمات و کالاها را شامل می شود؛ به ویژه شامل خرید خانوار کل کشور می شود در حالیکه شاخص CPI فقط خانوار شهری را مد نظر دارد.

شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی (PCEPI) همچنین در مقایسه با شاخص CPI که تحت تاثیر هر نوسان قیمت بزرگ در کالاهای خاصی از قبیل بنزین قرار می گیرد تلاطم و نوسان کمتری دارد.

• معایب

با وجودی که این شاخص توسط بانک فدرال استفاده می شود، اما مشکلات مشخصی در مورد شاخص قیمت PCE وجود دارد. یکی از مشکلات اصلی این است که این شاخص، تولید ناخالص داخلی (GDP) را نیز در محاسبه لحاظ می کند، این در حالیست که تولید ناخالص داخلی فقط در بازه های زمانی سه ماهه اندازه گیری می شود، اما PCE هر ماه توسط BEA گزارش می شود. به منظور جبران این کاستی، آژانس باید خلا را پر کند که این کار را با استفاده از خرده فروشی هر ماه انجام می دهد.

دیگر عیب شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی (PCEPI) این است که بسیار گسترده است چراکه از داده های هر دو بخش خانوار و شرکتی از قبیل موسسات غیرانتفاعی، موسسات دولتی و شرکت ها استفاده می کند. اما در مقابل، شاخص CPI فقط داده ای که مستقیما به ویژه از مصرف کنندگان گزارش شده است را تهیه می کند.

همانطور که عنوان شد، شاخص هزینه های مصرف شخصی یک معیار مالی است که این را اندازه گیری می کند که مصرف کنندگان پول خود را چگونه روی کالاها و خدمات خرج می کنند. تعیین مصادیقی برای خرجکرد مصرف کنندگان ساده است.

یک خدمت یا سرویس به هرچیزی که یک کسب و کار برای یک شخص ایجاد می کند که خودش نمی تواند آن را انجام دهد می گویند. برای مثال بانک ها به مشتریان خدمات مالی از قبیل ایجاد حساب بانکی، پرداخت وام و پرداخت قبوض را می دهند.

در سمت دیگر، کالاها به دو دسته تقسیم می شوند: بادوام و غیربادوام. هر کالایی از قبیل وسایل نقلیه که بیش از سه سال عمر دارند در دسته کالاهای بادوام جای می گیرند و دیگر کالاهایی که عمر کمتری دارند و معمولا قیمت کمتری نیز دارند غیربادوام محسوب می شوند.

نحوه تأثیر شاخص PCE بر سیاست های اقتصادی

• نقش در تصمیم گیری‌های فدرال رزرو

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی فدرال رزرو برای سنجش تورم استفاده می شود. فدرال رزرو از این شاخص برای ارزیابی سطح قیمت ها و تعیین سیاست های پولی (Monetary Policy) مناسب بهره می برد. هنگامی که شاخص PCE نشان دهنده افزایش تورم است، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره (Interest Rate) را افزایش دهد تا تقاضا را کاهش داده و تورم را کنترل کند. برعکس، در صورت کاهش تورم، ممکن است نرخ بهره کاهش یابد تا تقاضا افزایش یابد و اقتصاد تحریک شود.

• تأثیر بر سیاست های مالیاتی و بودجه ای

دولت ها از شاخص PCE برای تدوین سیاست های مالیاتی و بودجه ای استفاده می کنند. اطلاعات مربوط به هزینه های مصرفی می تواند به تعیین نیاز به تعدیل مالیات ها و برنامه های حمایتی کمک کند. به عنوان مثال، در دوره های افزایش تورم، دولت ممکن است از سیاست های مالیاتی انقباضی استفاده کند تا از افزایش قیمت ها جلوگیری کند. همچنین، در صورت کاهش مصرف، برنامه های تحریک اقتصادی از طریق افزایش هزینه های دولتی می تواند به بازگشت رشد اقتصادی کمک کند.

• راهنمایی برای کسب و کارها

کسب و کارها نیز از شاخص PCE برای برنامه ریزی استراتژی های خود استفاده می کنند. شاخص PCE می تواند به کسب و کارها نشان دهد که کدام کالاها و خدمات در حال حاضر بیشتر مصرف می شوند و چه تغییراتی در الگوهای مصرفی رخ می دهد. این اطلاعات می تواند به شرکت ها در تنظیم تولید، قیمت گذاری، و بازاریابی محصولات خود کمک کند.

• تأثیر بر بازار کار

تغییرات در شاخص PCE می تواند بر بازار کار تأثیر بگذارد. افزایش هزینه های مصرفی معمولاً به معنای افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات است که می تواند منجر به افزایش اشتغال شود. برعکس، کاهش هزینه های مصرفی ممکن است نشان دهنده کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش اشتغال باشد. سیاست گذاران اقتصادی از این شاخص برای تنظیم سیاست های اشتغال زایی و برنامه های آموزشی استفاده می کنند.

• تحلیل و پیش بینی اقتصادی

تحلیل گران اقتصادی از شاخص PCE برای پیش بینی روندهای آینده استفاده می کنند. داده های این شاخص می تواند به تحلیلگران کمک کند تا روندهای تورمی و تغییرات در رفتار مصرف کننده را پیش بینی کنند. این پیش بینی ها می تواند به سیاست گذاران و کسب و کارها کمک کند تا تصمیمات بهتری در زمینه های مختلف اقتصادی بگیرند.

مثال های واقعی از تأثیر شاخص PCE بر بازارهای مالی

• تأثیر بر نرخ بهره و بازارهای اوراق قرضه

افزایش شاخص PCE معمولاً به عنوان علامتی از افزایش تورم تلقی می شود. در واکنش به این وضعیت، فدرال رزرو ممکن است نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می تواند باعث کاهش قیمت اوراق قرضه (BONDS) و افزایش بازده آن ها شود. سرمایه گذاران معمولاً در چنین شرایطی اوراق قرضه کوتاه مدت را به دلیل خطرات تورمی ترجیح می دهند.

• تأثیر بر بازار سهام

شاخص PCE می تواند تأثیر قابل توجهی بر بازار سهام داشته باشد. در دوره های افزایش تورم، ممکن است هزینه های تولید برای شرکت ها افزایش یابد و سودآوری آن ها کاهش یابد، که می تواند باعث کاهش قیمت سهام شود. برعکس، در دوره های تورم پایین، هزینه های پایین تر می تواند به افزایش سودآوری و رشد قیمت سهام منجر شود.

• تأثیر بر ارزش دلار و بازارهای ارز

تغییرات در شاخص PCE می تواند بر ارزش دلار نیز تأثیر بگذارد. افزایش شاخص PCE ممکن است به تقویت دلار منجر شود زیرا انتظار می رود که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش دهد. این امر می تواند باعث افزایش تقاضا برای دلار و کاهش ارزش ارزهای دیگر در برابر دلار شود. برعکس، کاهش شاخص PCE می تواند باعث تضعیف دلار شود.

• تأثیر بر قیمت طلا و کالاها

طلا به عنوان یک دارایی ضد تورمی شناخته می شود. بنابراین، افزایش شاخص PCE که نشان دهنده افزایش تورم است، معمولاً به افزایش قیمت طلا منجر می شود. همچنین، افزایش شاخص PCE می تواند باعث افزایش قیمت سایر کالاها مانند نفت و مواد اولیه شود زیرا هزینه های تولید و تقاضا افزایش می یابد.

• نوسانات در بازارهای مالی

شاخص PCE می تواند باعث نوسانات زیادی در بازارهای مالی شود. انتشار داده های این شاخص معمولاً با واکنش های سریع سرمایه گذاران همراه است. تحلیلگران و معامله گران به دقت این داده ها را دنبال می کنند تا بتوانند تغییرات احتمالی در سیاست های اقتصادی را پیش بینی کرده و به سرعت واکنش نشان دهند. این نوسانات می تواند فرصت ها و خطراتی برای سرمایه گذاران به همراه داشته باشد.

در انتها

هزینه های مصرف شخصی (PCE) این امکان را به اقتصاددانان، افراد و شرکت ها می دهد تا ببینند اقتصاد چقدر در حال پیشرفت است. چراکه معیاری برای چگونگی هزینه مصرف کنندگان است که شامل کالاهای بادوام گرانتر، کالاهای ضروری ارزان تر و خدماتی مانند بانکداری است. همچنین نشان می دهد که چگونه مردم هنگام تغییر قیمت، عادات خرید خود را تغییر می دهند. این امر این عدد را بسیار مهم می کند زیرا دریچه ای به آگاهی از تقاضا برای محصولات و خدمات و همچنین تورم را فراهم می کند.