بلاکتوپیا

معرفی و خلاصه کتاب “تاریخچه ای کوتاه از سرخوشی های مالی”

کتاب “تاریخچه ای کوتاه از سرخوشی های مالی”، کتابی است درباره سوداگری های مالی و اجتناب ناپذیری فاجعه اقتصادی که در پی آن رخ می دهد و ادعا می کند که فروپاشی مالی ویرانگر در سیستم اقتصاد آزاد گنجانده شده است.

منتشر شده

3 سال پیش

در

اسفند 1, 1401

توسط

روکو (Rocco)

معرفی و خلاصه کتاب “تاریخچه ای کوتاه از سرخوشی های مالی”

تاریخچه ای کوتاه از سرخوشی های مالی (A Short History of Financial Euphoria)، کتابی کوتاه و ادبی است که توسط جان کنت گالبریث (John Kenneth Galbraith) به رشته تحریر در آمده است.

این کتابی است درباره سوداگری های مالی و اجتناب ناپذیری فاجعه اقتصادی که در پی آن رخ می دهد و ادعا می کند که فروپاشی مالی ویرانگر در سیستم اقتصاد آزاد گنجانده شده است؛ ایده ای که امروزه به همان اندازه اواسط دهه ۱۹۹۰ که این کتاب منتشر شد، دارای جذابیت است. اقتصاد دان مشهور، این رساله را با یک سوال دلخراش به پایان رساند: “سوداگری بزرگ بعدی چه زمانی اتفاق خواهد افتاد و در چه مکانی تکرار می شود؟”

اکنون همه به خوبی پاسخ این سوال را می دانند. به گفته گالبریث، دردسرهایی که اقتصادهای سرمایه داری اکنون به شدت آن را تجربه می کنند، به طرز نگران کننده ای بارها و بارها تکرار خواهند شد. به هر کسی که می خواهد درک کند که چگونه پیچیدگی های سیستم و طبیعت انسان منجر به خرابی های بسیار ویرانگر اقتصادی می شود، پیشنهاد می کنیم که این کتاب را مطالعه کند.

درباره نویسنده

جان کنت گالبریث (John Kenneth Galbraith)، یکی از اقتصاد دانان مشهور جهان است که در هاروارد (Harvard) و پرینستون (Princeton) تدریس می کرد و بیش از ۴۰ کتاب نوشت. او در زمان رئیس جمهور جان اف کندی (John F. Kennedy)، به عنوان سفیر ایالات متحده در هند خدمت کرد. گالبریث در سال ۲۰۰۶ درگذشت.

نکات کلیدی کتاب

فروپاشی های مالی، در سیستم اقتصاد آزاد ایجاد می شوند.
آن ها کاملاً قابل پیش بینی هستند؛ با این حال اکثر مردم هرگز از رسیدن زمان آن ها مطلع نمی شوند.
فروپاشی های اقتصادی همیشه حول محور سوداگری بوده اند.
متخصصان ناگزیر ادعا می کنند که عوامل پیچیده بیرونی، مسئول سقوط بازارها هستند.
از اولین سقوط های اولیه که اتفاق افتادند، می توان به حباب اقتصادی گل لاله هلندی، سقوط سهام شرکت دریای جنوب و رکود بزرگ اشاره کرد.
سوداگری مالی، قابل تنظیم یا کنترل نیست.
نوآوری های مالی مفروض، به ندرت واقعاً جدید هستند.
ثروت زیاد، لزوماً به معنای دانش عمیق و یا فساد مالی نیست؛ اگرچه بسیاری از افراد ثروتمند و اغلب مردم فکر می کنند که این چنین است.
بسیاری از افراد که از نزدیک با مباحث پولی درگیر هستند، به طور معمول مرتکب اشتباهات بزرگ مدیریت مالی می شوند. هنگامی که برای یک سرمایه گذاری، اشتیاق عمومی ایجاد می شود و یا کارشناسان فرصت های عالی پول ساز را پیشنهاد می کنند، افراد عاقل و با دانش در مورد آن ها بسیار محتاط هستند.

اجتناب ناپذیر بودن فاجعه مالی

می توان فروپاشی مالی را محتمل ترین مؤلفه نظام اقتصاد آزاد که قبلاً نظام “سرمایه داری” نامیده می شد، در نظر گرفت. چنین فروپاشی های اقتصادی، قطعاً به دلایل روشنی که هرگز تغییر نمی کنند تکرار خواهند شد، زیرا مردم و نهادها خواهان دستیابی به یک راه سریع برای ایجاد ثروت هستند.

کسانی که ثروتمند هستند، یا به راحتی می توانند به جمع آوری مال و منال بپردازند، خود را از نظر هوش مالی زیرک و عاقل می دانند و افرادی که فاقد ثروت هستند، چنین ارزیابی هایی که از خودستایی نشأت می گیرند را معتبر می دانند. این امر شرایط را برای وقوع رویدادهای ناپسند در آینده مهیا می کند.

“نه تنها احمق ها؛ بلکه بسیاری از افراد دیگر نیز به طور مکرر پول خود را در لحظه سرخوشی سوداگرانه از دست می دهند.”

نحوه نمایش درام هرگز متفاوت نیست. در این نمایش، افراد روشنفکری که دارای آگاهی مالی هستند، جنگ پیشنهادی را برای برخی دارایی ها که اغلب اوراق بهادار و یا زمین هستند را آغاز می کنند.

قیمت‌ آن دارایی به طور طبیعی سر به فلک می کشد؛ بنابراین شواهد ملموسی را از هوش مالی سوداگرایان ارائه می دهد. پیشگویان مالی برآورد می کنند که “شرایط جدید افزایش قیمت در حال کنترل است“؛ بنابراین ارزش دارایی همیشه به طور معجزه آسایی افزایش می یابد.

“با توجه به ماهیت خلق و خوی سرخوشانه و منافعی که در آن وجود دارد، منتقدان باید تا رسیدن به نقطه پس از سقوط، منتظر هرگونه تأیید باشند، نه تشویق”

سرمایه گذاران، سرمایه گذاری مالی و روانی بزرگی را در این “سرخوشی سوداگرانه” انجام می دهند. بسیاری از آن ها از افزایش ناگهانی و عظیم ثروت بهره مند می شوند که تصور می کنند به دلیل درک برتر خودشان است. بازیگران بزرگ، با اطمینان از بینش عالی خود، به خرید ادامه داده و قیمت ها را بالاتر می برند.

والتر باگهوت (Walter Bagehot)، یکی از اولین ویراستاران اکونومیست (Economist)، جمله ای حکیمانه ای دارد که می گوید:

“همه مردم وقتی خیلی شاد هستند، زودباور می شوند. حتی اولین تحلیلگران زیرک نیز به بازی ادامه داده و روی این امر که بتوانند قبل از فروپاشی از آن خارج شوند، شرط می بندند. بعضی‌ از آن ها موفق به انجام این کار می شوند، ولی برای اکثر آن ها به این شکل نیست.”

“در دنیایی که کسب پول برای بسیاری از افراد دشوار است و مبالغ حاصل به طور محسوسی ناکافی است، داشتن آن به مقدار زیاد مانند یک معجزه به نظر می رسد.”

اما در یک زمان نامشخص، سرخوردگی جمعی فراگیر می شود. چیزی که مانند یک موشک سریع به سمت آسمان پرتاب می شد، ناگهان به سوی زمین باز می گردد. سرمایه گذاران پیش از سقوط اجتناب ناپذیر، برای خروج عجله دارند. بسیاری تلاش می کنند تا تمام پول خود را خارج کنند؛ اما اغلب آن ها دچار زیان می شوند. افرادی که فاجعه را به بار آورده اند، همیشه عوامل پیچیده بیرونی را مقصر دانسته و سابقه و شهرت گرامی خود را حفظ می کنند.

در واقع مانند اکثر بازیگران بزرگ پول، بازارهای مالی نیز ذاتاً بدون تقصیر و مقدس باقی می مانند و تنها چند تن از سوداگران قربانی‌ می شوند. البته که آن ها کامل نیستند.

سوداگری ویرانگر و فزاینده، همیشه جزء حذف نشدنی بازارهای مالی بوده و خواهد بود، با این حال تعداد کمی از افراد هستند که به این امر اعتراف می کنند. بازار ظاهراً خنثی است و در معرض اشتباهات ذاتی نیست. در وال استریت (Wall Street)، این موضوع یک باور مرسوم تلقی شده و زیر سوال بردن آن، بر خلاف اعتقاد رایج عموم است.

“امر سوداگری به روشی عملی، هوش دست اندرکاران خود را تماماً تسخیر می کند”.

بنابراین، پایان داستان هرگز تغییر نمی کند و بسیاری از سرمایه گذاران همه دارایی خود را از دست می دهند. با این حال، افراد دارای حافظه مالی بسیار کوتاهی هستند و یک دوره دیگر سوداگری به ناچار طی چند سال یا حداکثر چند دهه، پدیدار می شود؛ بدین صورت که توده‌ ای از اشخاص زود باور صف می کشند تا در مرحله بزرگ بعدی، پول خود را دور بریزند.

وقتی صحبت از پول می شود، بیشتر مردم هرگز درباره آن آموزش نمی بینند و این چرخه های تکراری جنون، تقریباً طنز آمیز هستند.

درس هایی که لازم است آموخته شود، کاملاً واضح هستند، اما متأسفانه اشتباهات در طول تاریخ تکرار می شوند. چرا مردم در مورد خطرات سوداگری و سقوط اجتناب ناپذیر یاد نمی گیرند؟ چند صدای تنها همیشه از قبل در این مورد هشدار می دهند؛ اما هیچکس به آن ها گوش نمی دهد. با الگوبرداری از وال استریت، عموم مردم این گونه اشخاص را به عنوان افراد متمرد یا سرگردان می بینند که جادوی سرمایه گذاری های سودآور را درک نکرده اند!

می توان گفت که تعداد کمی از حوزه های تلاش‌ بشری وجود دارند که تاریخ به اندازه دنیای مالی، اهمیت چندانی به آن ها نمی دهد.”

پاول ام. واربورگ (Paul M. Warburg)، بانک دار و بنیانگذار سیستم فدرال رزرو ایالات متحده در سال ۱۹۲۹، بر علیه قمار مالی نامحدود صحبت هایی داشت و فروپاشی و افسردگی فاجعه بار آن را پیش بینی کرد. مردم، واربورگ را مورد تحقیر قرار دادند. برخی با رگه ای از یهود ستیزی ادعا کردند که او میل به تنزل “کامیابی آمریکایی” دارد.

زمانی که راجر ببسان (Roger Babson)، کارشناس معتبر آماری نیز در مورد سقوط آینده هشدار داد، مورد حمله بدتری قرار گرفت. مجله بارونز (Barron’s) اظهار داشت که هیچکس نباید او را جدی بگیرد.

“هیچ چیز در عمر علم اقتصاد به اندازه مسئله بزرگ سوداگری، به اشتباه درک نشده است.”

هر نزول اقتصادی به همین شکل صورت می گیرد. سرمایه گذاران اولیه، سوداگری های فعلی را عالی و اصیل دانسته و بدین ترتیب وضعیتی که برای آن ها سود زیادی به همراه دارد را توجیه می کنند.

مؤسسات مالی بزرگ که از این شرایط سود می برند، مشتاقانه سوداگری را ترویج می دهند. عموم مردم که توسط این سرمایه گذاران سرخوش تحریک شده اند، کسانی را که در مورد سقوط اجتناب ناپذیر هشدار می دهند را نادیده گرفته و یا آن ها را تحقیر می کنند. سپس، حباب می ترکد و به نوعی، تعداد کمی از افراد آن را می بینند. پس از آن، در نهایت چند نفر مجازات می شوند. اما هیچکس سوداگری یا خوش بینی نابهنجار پشت آن را زیر سوال نمی برد. مردم واقعیت بدیهی را نادیده می گیرند؛ هر چند که درست در مقابل روی آن هاست.

علل شایع

سرخوشی های سوداگری، دارای ویژگی های مشترک هستند. اولین مورد، حافظه مالی کوتاه مدت است. وقتی کارشناسان وال استریت آخرین سوداگری ها را به عنوان نوعی دستاورد جدید شگفت انگیز و تغییری بزرگ در اقتصاد به تصویر می کشند، با این کار تجربه قبلی را کهنه و بی معنا جلوه می دهند. با این حال، حقیقت چیز دیگری است. به نظر می رسد که یک نوآوری جذاب، همیشه تغییرات جزئی در یک مدل استاندارد را شامل می شود و به طور خلاصه، اصلاً مسئله خاصی محسوب نمی گردد.

“تخیل سوداگری در قرن گذشته، در پرشورترین شکل خود در ایالات متحده رخ داده است.”

دومین عامل مشترک، پیوند نادرست میان ثروت و عقل درخشان انسان است. در دنیای کسب و کار آزاد، پول به عنوان لازمه یک زندگی خوب مورد ستایش قرار می گیرد. هر چه پول بیشتری داشته باشید، باید باهوش تر عمل کرده باشید.

کسانی که به این حقیقت شک دارند، اطلاعات به شدت نادرستی داشته و یا درک مناسبی از نحوه عملکرد پول ندارند. اگر داشتن ثروت به وضوح اعتبار برتری را ایجاد می کند، آنگاه بهترین افراد باید مؤسسات مالی غول پیکر را رهبری کنند.

عموم مردم و خود این افراد معتقد هستند که رهبران این مؤسسات، نمی توانند مرتکب هیچ اشتباهی شوند. همه باید به آن ها و سرمایه گذاری های سوداگرانه شان اعتماد کنند و تنها پس از یک سقوط، هوش فرضی ویژه آن ها دچار سوء ظن می شود.

عده ای از همین وقایع تاریخی را مورد بررسی قرار می دهیم.

حباب اقتصادی گل لاله (Tulipomania)

اولین جنون مالی بزرگ و مدرن جهان در دهه ۱۶۳۰، در کشور هلند رخ داد. از آنجا که این بحران مربوط به ارزش گل های لاله می شد، با نام تولیپومانیا (مانیای گل لاله) شهرت پیدا کرد.

لاله ها که در سرزمین های شرقی رشد می کردند، اولین بار در اواسط دهه ۱۵۰۰ میلادی به اروپای غربی وارد شدند. در سال ۱۵۶۲ یک محموله قابل توجه از ترکیه به آنتورپ (Antwerp) رسید. مردم دیوانه وار عاشق این گل های نادر و زیبا شدند. در طول چند دهه، قیمت آن ها افزایش یافت.

دلالان و کارگزاران در دهه ۱۶۳۰، در بورس های اصلی آمستردام و شهرهای کوچکتر پیاز گل لاله را خرید و فروش می کردند. یک پیاز گل گران بها، معادل ۲۵ تا ۵۰ هزار دلار ارزش داشت.

“سرخوشی، به وسیله اراده کسانی که درگیر آن هستند محافظت شده تا به این شکل شرایطی که آن ها را ثروتمند می کند، توجیه شود.”

با این حال شهروندان هلندی، اموال خود را برای خرید گل لاله می فروختند و با کمبود مداوم عرضه، قیمت همچنان بالا می رفت. اما افول اجتناب ناپذیری در سال ۱۶۳۷ اتفاق افتاد. مردم به رهبری گروه عاقلان و مضطربان (the wise and the nervous) از بازار فرار کردند.

در این شرایط، وحشت فراگیر شد و قیمت‌ سقوط کرد و بازرگانانی که سرمایه گذاری زیادی بر روی گل لاله انجام داده بودند، به سرعت فقیر شدند.

دادگاه ها قراردادهای گل لاله را به رسممیت نشناخته و کل موضوع را یک قمار آزاد و بزرگ تلقی کردند. در ادامه رکود هلند را فرا گرفت، اما گل ها باقی ماندند. از قضا، این کشور هم اکنون به دلیل وجود مزارع زیبای گل های لاله‌ مشهور است.

قانون حباب (Bubble Act)

در سال ۱۷۱۱ رابرت هارتلی (Robert Hartley)، ارل (Earl) آکسفورد و جان بلانت (John Blunt)، شرکت دریای جنوب را در سال ۱۷۱۱ تشکیل دادند که از طریق انتشار سهام، برای بدهی های بازنشستگی دولت انگلیس اساس نامه ای را در نظر می گرفت.

این شرکت دارای حقوق تجاری انحصاری در قاره آمریکا بود که توسط دربار بریتانیا تضمین می شد. به طرز عجیبی، اسپانیا مالک همان حقوق تجاری بود؛ اما در نهایت به شرکت دریای جنوب اجازه داد که بتواند سالانه یک سفر داشته باشد.

علیرغم این که سفر به قاره ای ناشناخته طی یک ماموریت تجاری تنها یک بار در سال، دورنمای نامناسبی را برای دستیابی به ثروت ایجاد می کرد، اما سرمایه گذاران از جمله اشراف زادگان و عموم مردم، به سرعت برای خرید سهام در شرکت جدید صف کشیدند.

“نزول مکرر تا رسیدن به جنون، یکی از ویژگی های غیر جذاب سرمایه داری محسوب می شود.”

قیمت این سهام که در ژانویه سال ۱۷۲۰ معادل ۱۲۸ پوند بود، در اواخر تابستان به ۱.۰۰۰ پوند رسید. سرمایه گذاران به سرعت و به طرز شگفت انگیزی ثروتمند شدند. خیلی زود، سرمایه گذاران جدید دیگری تلاش کردند تا به این اقدام سوداگرانه بپیوندند؛ از جمله شرکتی که مدیران آن قصد داشتند تا جیوه را به مس مات پرعیار تبدیل کنند.

طرفداران یکی از شرکت ها ادعا کردند که آن شرکت، تعهدی را به همراه یک مزیت بزرگ فراهم می کند، اما کسی نمی داند که آن چیست.

در سال ۱۷۲۰، برای منع چنین سرمایه گذاری های سوداگرانه و محافظت از سرمایه گذاری شرکت دریای جنوب، پارلمان بریتانیا قانون حباب را تصویب کرد، با این حال پیش از این، صدای تخلیه هوای این حباب به گوش می رسید.

“تنها درمان این امر، شک و تردید افزایش یافته ای است که به طور قطعی خوش بینی بیش از حد آشکار را با حماقت احتمالی مرتبط می سازد و هوش را با کسب، استقرار و یا اداره مبالغ هنگفت درگیر نمی کند.”

در دسامبر ۱۷۲۰، سهام شرکت دریای جنوب به ۱۲۴ پوند کاهش یافت. شهروندان خشمگین برای انتقام گرفتن از مدیران آن، طوماری را به دادگاه ارائه کردند. این امر که هیچکس سیستم مالی را مقصر نمی دانست، قابل پیش بینی بود. چارلز مک کی (Charles Mackay) در این باره می نویسد:

“هیچکس زودباوری، بخل و شهوت تحقیر آمیز منفعت توسط مردم را سرزنش نکرد؛ یا همان شیفتگی که باعث شده بود جمعیت با چنین اشتیاق دیوانه واری وارد تله ای که دارای نشانه هایی مشخص بود شوند. این مسائل هرگز ذکر نشدند” در واقع این‌ موارد هرگز ذکر نمی شوند.

The South Sea Bubble – 1720 – Great Britain

سوداگری به سبک آمریکایی

سوداگری، در اوایل دوران زندگی مستعمرات آمریکایی مطرح شد. مستعمرات جنوبی، اسناد معاملاتی را بر اساس تنباکو منتشر می کردند. در آن زمان، دولت استعماری بدهی های خود را با اسکناس های کاغذی پرداخت ‌می کرد و نه با طلا یا نقره.

ارزش دارایی های دولت، به ندرت با ارزش تنباکوی ممتاز مطابقت داشتند. اغلب شهروندانی که از ارزهای خود استفاده می کردند، وحشت زده بوده و با ناراحتی متوجه می شدند که اسکناس هایشان عملاً بی ارزش هستند. این الگوی مسخره، بارها و بارها پس از استقلال مستعمرات تکرار شد. در سال ۱۸۳۷، سوداگری اراضی در غرب و سرمایه گذاری های دیگر منجر به سقوط بزرگ املاک و مستغلات و ایجاد یک دوره رکود طولانی شد.

بعدها سقوط دیگری در سال ۱۸۷۳ رخ داد.

بانک ها بسته شدند و یا این که پرداخت های سکه ای را به حالت تعلیق درآوردند. هنگامی که همان اتفاق مجدداً در سال ۱۹۰۷ رخ داد، بانک دار افسانه ای؛ جی. پی. مورگان (J.P. Morgan) وارد صحنه شد. او کمک کرد تا برای نجات بانک های دچار مشکل‌، منابع مالی پیدا شود. آیا آمریکایی ها باید نگران چرخه های رونق و رکود دائمی در کشور باشند؟

جوزف شومپتر (Joseph Schumpeter) اقتصاد دان مشهور، ادعا کرد که سرخوشی مکرر (recurrent mania)، یکی از ویژگی های عادی چرخه اقتصادی است. سپس سال ۱۹۲۹ فرا رسید.

رکود بزرگ

به نظر می رسید که دهه بیست، دوران خوش بینی بی حد و حصر بود. برای عموم مردم، فرصت های سرمایه گذاری آن زمان تقریباً جادویی جلوه می کردند. رونق املاک فلوریدا در سال های ۱۹۲۴ و ۱۹۲۵ امری معمولی بود. مردم می توانستند زمین های مسکونی را تنها با ۱۰ درصد پیش قسط خریداری کنند. با دو برابر شدن قیمت ها طی چند هفته، فلوریدا با فانتزی سریع پولدار شدن آمریکایی هم معنا شد.

طی سقوطی اجتناب ناپذیر در سال ۱۹۲۶، سرمایه گذاران همه چیز خود را از دست دادند. با وجود افتضاحی که فلوریدا به بار آورد، اما ذهنیت رونق همچنان در سراسر ایالات متحده حاکم بود تا اوضاع را تعدیل کند.

در این شرایط، فدرال رزرو اعلام کرد که ممکن است نرخ بهره را محدود کند.

این امر کمی بازار را تحت تأثیر قرار داد. چارلز ای میچل (Charles E. Mitchell)، رئیس بانک نشنال سیتی (National City Bank)، اعلام کرد که مجموعه او برای مقابله با اثرات تصمیم فدرال رزرو، پول قرض خواهد داد. بازار برگشت، با این حال مانند هر سوداگری دیگری، همه چیز در معرض دید عموم قرار داشت تا بتوانند آن را ببینند. البته تعداد کمی آن را مشاهده کردند.

“برای توجیه رفتارهای اشتباه و حتی تأیید خویشتن از سوی کسانی که در حال کسب پول های زیاد هستند، یک احتمال و حتی درست نمایی وجود دارد.”

قیمت سهام در وال استریت دائماً در حال افزایش بود. سرمایه گذاران با این باور که قیمت به صعود خود ادامه خواهد داد، سهام بیشتری را با تب و تاب فراوان خریدند و این امر قیمت ها را حتی بیشتر افزایش داد. بسیاری از سرمایه گذاران خریدهای خود را با مارجین ۱۰ درصد و با نرخ بهره بین ۷ تا ۱۲ درصد (و یک بار ۱۵ درصد) انجام دادند. در پاییز ۱۹۲۹، همه چیز برای طبقه سرمایه گذار سر خوش بسیار خوشایند به نظر می رسید.

اروینگ فیشر (Irving Fisher)، اقتصاد دان معروف ییل (Yale) گفت:

“قیمت سهام به نقطه ای رسیده است که به نظر می رسد یک فلات دائمی بلند باشد”

البته قیمت سهام از ۲۱ اکتبر شروع به کاهش کرد و سقوط آزاد خود را در ۲۹ اکتبر، یعنی ویرانگرترین روز در تاریخ بورس رقم زد.

سقوط بی رحمانه بازار، به رکود بزرگ جهانی منجر شد که آنقدر شدید بود که سرمایه گذاران، بسیار بیشتر از حد معمول به خطرات سوداگری توجه کردند.

اما در اواسط قرن بیستم، فراخوان های مالی مجدداً آغاز شدند. رونق های کوچکی در سال های ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ اتفاق افتاد، اما همانند قطعیت روال عملکرد ساعت، سوداگری های دیگری نیز در دهه های بعد ظاهر شدند.

پاسخ چیست؟

آیا می توان کاری برای پایان دادن به حباب های سوداگرانه و رونق و رکود فاجعه آمیز بعدی آن ها انجام داد؟ احتمالاً کار زیادی برای انجام دادن در این خصوص وجود ندارد.

هیچ مقام دولتی نمی تواند ساده لوحی مالی یا سرخوشی جمعی (mass euphoria) را غیر قانونی اعلام کند؛ اما اگر کسی فرصتی شگفت انگیز، جذاب و پول ساز را با هیجان به شما پیشنهاد می دهد، درباره آن با احتیاط عمل کنید.

اگر مردم بتوانند برای خود نسبت به درخشش فرضی هر کسی که دارای پول زیادی است به نحوی یک شک و تردید سالم ایجاد کنند، بسیار مفید خواهد بود. علاوه بر این، مردم باید انتظار داشته باشند که چنین افرادی که از نظر مالی توانایی بالایی دارند، سرمایه خود را تقریباً به صورت مطمئن سرمایه گذاری می کنند. آیا احتمال این وجود دارد که افراد چنین آگاهی و دانش مفیدی را کسب کنند؟ اگر تاریخ را برای یافتن پاسخ این سوال به عنوان قاضی قرار دهیم، جواب ما خیر خواهد بود.

تا بعدی

سینتروپی (Syntropy) و توکن NOIA

از دست نده

رَریبل (Rarible) بازار معاملاتی NFT

برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

برای ارسال نظر باید وارد شوید ورود

یک پاسخ بگذارید
لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

اخبار

استارک ور (StarkWare) تأیید کل تاریخچه بلاکچین با ۱ مگابایت حجم ممکن ساخت!

شرکت StarkWare فناوری جدیدی اعلام کرده که «تصدیق بلوک‌های بلاک‌چین بیت‌کوین از ابتدای پیدایش تا حال» را در قالب یک پرُف (proof) تقریباً ۱ مگابایتی ممکن می‌کند، البته نه به معنی دانلود کل تاریخچه تراکنش‌ها، بلکه فقط هِدِر بلوک‌ها.

منتشر شده

4 روز پیش

در

شهریور 21, 1404

توسط

روکو (Rocco)

شرکت استارک‌ور (StarkWare) که در زمینه فناوری پیشرفته دانش صفر (Zero-Knowledge یا ZK) تخصص دارد، از یک دستاورد بزرگ رونمایی کرده است که می‌تواند اساس تعامل کاربران با شبکه بیت‌کوین را دگرگون کند. این شرکت موفق به ساخت یک اثبات تأیید (Verification Proof) مبتنی بر دانش صفر از کل بلاکچین بیت‌کوین شده است که به طرز شگفت‌انگیزی سبک بوده و به راحتی بر روی دستگاه‌های موبایل قابل اجراست. این نوآوری به هر کاربری اجازه می‌دهد تا به طور مستقل و بدون نیاز به سخت‌افزارهای گران‌قیمت، تاریخچه بیت‌کوین را اعتبارسنجی کند.

این اثبات که توسط استارک‌ور توسعه داده شده، تنها ۱ مگابایت حجم دارد. این در حالی است که حجم کامل بلاکچین بیت‌کوین (Bitcoin) در حال حاضر از مرز ۶۸۰ گیگابایت فراتر رفته است. به گفته عبدالحمید بختا (Abdelhamid Bakhta)، مدیر اکوسیستم در استارک‌ور، این تکنولوژی به کاربران امکان می‌دهد تا تراکنش‌ها را در کمتر از ۱۰۰ میلی‌ثانیه تأیید کنند. این پیشرفت، تحقق مدرن ایده‌ای است که برای اولین بار توسط ساتوشی ناکاموتو در وایت‌پیپر بیت‌کوین تحت عنوان تأیید پرداخت ساده شده (SPV) مطرح شد و اکنون موانع فنی و مالی را برای میلیون‌ها کاربر از میان برمی‌دارد.

An illustrated model of SPV outlined in Satoshi’s Bitcoin whitepaper. Source: Nakamoto Institute

روش اثبات با دانش صفر (Zero Knowledge Proof) چیست؟

چگونه ۶۸۰ گیگابایت داده در ۱ مگابایت فشرده می‌شود؟

راز این فشرده‌سازی خارق‌العاده در محتوای اثبات نهفته است. این فایل ۱ مگابایتی، تاریخچه کامل و جزئیات تمام تراکنش‌ها را در خود جای نداده است؛ بلکه شامل تمام هدرهای بلاک (Block Headers) از اولین بلاک شبکه (بلاک جنسیس) تا به امروز است. هر هدر بلاک مانند یک شناسنامه برای آن بلاک عمل می‌کند و حاوی اطلاعات کلیدی زیر است:

شماره نسخه (Version Number): نسخه نرم‌افزار بیت‌کوین که برای استخراج بلاک استفاده شده است.
ارجاع به بلاک قبلی (Previous Block Reference): پیوندی رمزنگاری‌شده که زنجیره بلاک‌ها را به هم متصل می‌کند.
برچسب زمانی (Timestamp): زمان تقریبی ایجاد بلاک.
اندازه بلاک (Block Size): حجم بلاک.
نانس (Nonce): عدد تصادفی که ماینرها برای حل معمای محاسباتی و افزودن بلاک به دفتر کل، آن را پیدا می‌کنند.

با در اختیار داشتن زنجیره‌ای از این هدرها، یک کاربر می‌تواند به طور مستقل و با اطمینان بالا، صحت و اعتبار کل تاریخچه شبکه را بدون نیاز به دانلود صدها گیگابایت داده، بررسی کند.

The number of Bitcoin nodes has been steadily rising since 2015. Source: Coin Dance — Bitcoin Nodes

این دستاورد در زمانی ارائه می‌شود که جامعه بیت‌کوین درگیر یکی از مهم‌ترین بحث‌های داخلی خود، یعنی چالش حفظ تمرکززدایی (Decentralization) در مقابل رشد روزافزون حجم بلاکچین است. یکی از ارزش‌های بنیادین بیت‌کوین این است که اجرای یک نود کامل (Full Node) برای هر کسی با یک کامپیوتر شخصی معمولی امکان‌پذیر باشد. این دسترسی آسان، تضمین‌کننده امنیت و مکانیزم اجماع شبکه است که توسط هزاران اپراتور نود مستقل در سراسر جهان اجرا می‌شود.

با این حال، ظهور پدیده‌هایی مانند اُردینالز و اینسکریپشن‌ها که امکان ذخیره‌سازی داده‌های غیرپولی (مانند تصاویر و متن) را روی بلاکچین (Blockchain) فراهم می‌کنند، این اصل را به چالش کشیده‌اند. منتقدان معتقدند این روند باعث «پف‌کردن» بلاکچین شده و با افزایش سرسام‌آور حجم دفتر کل توزیع شده (DLT)، نیازمندی‌های سخت‌افزاری برای اجرای نود را بالا می‌برد. اگر اجرای نود بیش از حد گران شود، شبکه به سمت تمرکزگرایی پیش خواهد رفت و تنها شرکت‌های بزرگ و مراکز داده توانایی مشارکت در آن را خواهند داشت که این امر کاملاً با فلسفه وجودی بیت‌کوین در تضاد است.

The breakdown of different implementations of the Bitcoin node software. Source Coin Dance

به‌روزرسانی Bitcoin Core و طغیان جامعه

این تنش با اعلام برنامه‌های مربوط به به‌روزرسانی آینده نرم‌افزار Bitcoin Core 30 که برای انتشار در ماه اکتبر برنامه‌ریزی شده، به نقطه جوش خود رسیده است. توسعه‌دهندگان Bitcoin Core (که نرم‌افزار مورد استفاده حدود ۸۰٪ از نودهای شبکه است) قصد دارند محدودیت OP_Return را حذف کنند. این قابلیت در حال حاضر حجم داده‌های غیرپولی قابل جاسازی در تراکنش‌ها را به ۸۰ بایت محدود می‌کند که برای ذخیره اکثر محتواهای چندرسانه‌ای امروزی بسیار ناچیز است.

این تصمیم پیشنهادی، موجی از مخالفت را برانگیخته و باعث یک جهش تاریخی در استفاده از Bitcoin Knots شده است. Bitcoin Knots یک نرم‌افزار جایگزین برای نود بیت‌کوین است که قابلیت‌های شخصی‌سازی بیشتری را به اپراتورها می‌دهد؛ از جمله این امکان که خودشان برای میزان داده‌های OP_Return که مایل به ذخیره و بازنشر آن هستند، محدودیت تعیین کنند. آمارها نشان می‌دهد سهم بازار نودهای Knots از حدود ۱٪ در پایان سال ۲۰۲۴، با یک رشد تقریباً عمودی، به نزدیک ۲۰٪ در سال ۲۰۲۵ رسیده است که نشان‌دهنده واکنش شدید بخشی از جامعه به مسیر پیش روی توسعه بیت‌کوین است. در این میان، راهکار استارک‌ور می‌تواند فارغ از این جدال‌ها، قدرت تأیید مستقل را به دست تک‌تک کاربران بازگرداند.

Source: cointelegraph.com

ادامه مطلب

آموزش

تقویم اقتصادی (Economic Calendar) چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟

منتشر شده

4 روز پیش

در

شهریور 21, 1404

توسط

روکو (Rocco)

تقویم اقتصادی (Economic Calendar) چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟

اگر معامله‌گر یا فعال بازارهای مالی باشید، حتما تجربه کرده‌اید که یک خبر اقتصادی می‌تواند ظرف چند دقیقه بازار را زیر و رو کند. مثلا اعلام نرخ بیکاری آمریکا یا تصمیم فدرال رزرو درباره نرخ بهره کافی است تا قیمت دلار، طلا یا حتی بیت کوین نوسان شدیدی پیدا کند. در چنین شرایطی، دانستن زمان دقیق این رویدادها می‌تواند مرز میان یک معامله سودآور یا پشیمان‌کننده باشد.

اینجاست که تقویم اقتصادی به عنوان یک ابزار به کمک شما می‌آید. ابزاری که تمام اتفاقات مهم اقتصادی و مالی جهان را در یک جدول زمانی مشخص نمایش می‌دهد و به شما کمک می‌کند همیشه چند قدم جلوتر از بازار باشید. اگر می‌خواهید بدانید تقویم اقتصادی دقیقا چیست، چه اجزایی دارد و چطور باید از آن استفاده کنید، این مطلب را از دست ندهید.

۹ ابزار برای معامله گری در بازار فارکس که هر معامله گر باید داشته باشد

تقویم اقتصادی (Economic Calendar) چیست؟

یک لیست زمان‌بندی‌شده از اعلامیه‌های اقتصادی، داده‌های کلان، سخنرانی‌های مقامات مالی و انتشار شاخص‌های اقتصادی مثل نرخ بهره، تورم، بیکاری، تولید ناخالص داخلی و … است. علاوه بر این معمولاً زمان بیانیه های بانک مرکزی، سخنرانی های سیاست گذاران پولی و انتخابات را فهرست می کند.

بیشتر تقویم های اقتصادی منتشر شده شامل نوع داده مثل نرخ بیکاری، نتیجه قبلی که منتشر شده بود و انتظارات اجماع بازار برای نتیجه آتی می شوند. باید توجه داشت که نوع انتشار به طور کلی بسته به اینکه چه تاثیری می تواند داشته باشد؛ بصورت زیاد، متوسط، کم یا بدون تاثیر، کد گذاری می شود.

برای مثال، تصور کنید بانک مرکزی اروپا (ECB) قرار است درباره نرخ بهره (Interest Rate) جلسه برگزار کند. این تصمیم می‌تواند ارزش یورو را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. اگر شما معامله‌گر بازار فارکس باشید و این تاریخ را ندانید، ممکن است در میانه یک معامله ناگهان با نوسانی شدید روبه‌رو شوید و فرصت مدیریت آن را از دست بدهید. اما وقتی به تقویم اقتصادی نگاه می‌کنید، می‌بینید که این رویداد دقیقا چه روز و ساعتی اتفاق می‌افتد و می‌توانید از قبل برایش برنامه‌ریزی کنید.

تقویم اقتصادی نه فقط برای معامله‌گران حرفه‌ای، بلکه برای هر فردی که در بازارهای مالی فعالیت می‌کند (از بورس و فارکس گرفته تا ارزهای دیجیتال) یک ابزار ضروری است. حتی سرمایه‌گذاران بلندمدت هم با نگاه به این تقویم می‌توانند تصمیم‌های دقیق‌تری برای مدیریت پرتفوی خود بگیرند.

اگر انتشار داده اقتصادی تأثیر کمی داشته باشد، آنگاه جفت ارز حرکتی نداشته و یا واکنشی جزیی نسبت به نتیجه از خود نشان خواهد داد. اما اگر در رویدادی با تأثیر متوسط، نتیجه نهایی با چیزی که انتظار می رفت خیلی تفاوت داشته باشد، باعث می شود جفت ارز به میزان بیشتری تغییر کند. زمانی که انتشار داده ها به طور قابل توجهی بیشتر یا کمتر از نتیجه مورد انتظار بازار باشند، به خصوص زمانی که صحبت از داده هایی با تأثیر بالا باشد، جفت ارز مرتبط تمایل بیشتری به حرکت دارد و بازار نوسانات قابل توجهی را در این فرآیند تجربه می کند.

چرا تقویم اقتصادی مهم است؟

تقویم اقتصادی مانند یک نقشه راه است که مسیر حرکت بازارها را روشن‌تر می‌کند و شما را از غافلگیری‌های ناگهانی نجات می‌دهد. به این ترتیب شما می‌توانید تصمیمات معاملاتی خودتان را بر پایه اطلاعات موثق بگیرید.
انتشار داده‌های اقتصادی می‌تواند باعث نوسانات شدید در بازارهای مالی شود. برای مثال، اگر نرخ تورم بالاتر از حد انتظار اعلام شود، سرمایه‌گذاران انتظار افزایش نرخ بهره خواهند داشت و همین موضوع می‌تواند بازار سهام یا ارزهای دیجیتال را تحت تاثیر قرار دهد.
بدون تقویم اقتصادی، بسیاری از تصمیم‌ها بر اساس حدس و گمان گرفته می‌شود. معامله‌گرانی که فقط با تحلیل تکنیکال کار می‌کنند، ممکن است در لحظه انتشار یک خبر بزرگ، گرفتار نوسانات غیرمنتظره بازار شوند. در حالی‌که کسی که تقویم اقتصادی را دنبال می‌کند، می‌داند چه زمانی باید محتاط‌تر باشد یا حتی برای شکار فرصت‌های جدید آماده شود.
یکی از مهم‌ترین مزیت‌های تقویم اقتصادی، مدیریت ریسک است. اگر قبل از انتشار یک داده مهم پوزیشن باز دارید، می‌توانید حجم معاملات خود را کاهش دهید، حد ضرر تنظیم کنید یا حتی معامله را ببندید تا از ضررهای سنگین جلوگیری شود.
استفاده از تقویم اقتصادی به شما امکان می‌دهد استراتژی‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت خود را بر اساس داده‌های واقعی طراحی کنید. به این ترتیب، معاملات شما نظم بیشتری پیدا می‌کند و احتمال موفقیت بالاتر می‌رود.
بسیاری از ضررها به دلیل تصمیمات عجولانه و احساسی اتفاق می‌افتد. وقتی بدانید چه چیزی در راه است، آرامش بیشتری خواهید داشت و کمتر اسیر ترس یا طمع می‌شوید.

اجزای اصلی یک تقویم اقتصادی

وقتی وارد یک تقویم اقتصادی مثل Trading Economics یا Investing.com می‌شوید، در نگاه اول ممکن است جدول شلوغی ببینید که پر از عدد و کلمه است. اما اگر بدانید هر ستون چه معنایی دارد، کار با آن بسیار ساده خواهد شد. در ادامه تک‌تک اجزای اصلی این جدول که از وب‌سایت تریدینگ اکونومیکس آورده شده را توضیح می‌دهیم.

Economic Calendar — All events, interest rate, prices & inflation, labour market, GDP growth, foreign trade, government, business confidence, consumer sentiment, housing market.

در قسمت بالای جدول بخشی برای فیلتر کردن نتایج آورده شده است. گزینه «Recent» فیلتری برای نشان دادن رویدادهای اخیر است و فقط موارد نزدیک به زمان فعلی را نشان می‌دهد. اگر می‌خواهید مثلا رویدادهای اقتصادی چند ماه دیگر را ببینید کافی است این فیلتر را تغییر دهید.

با استفاده از گزینه «Impact» شما می‌توانید این رویدادهای اقتصادی را بر اساس سطح اهمیت آن ها دسته‌بندی کنید. تریدینگ اکونومیکس سه دسته‌بندی دارد. رویدادهای یک ستاره، دو ستاره و سه ستاره که طبیعتا اهمیت آن ها بر اساس تعداد ستاره افزایش می‌یابد.

قسمت «Countries» امکان فیلتر کردن بر اساس کشور یا اقتصاد موردنظر را فراهم می‌کند. مثلا اگر قصد دارید فقط شاخص‌های اقصتادی کلان آمریکا را ببینید، کافی است روی این گزینه کلیک کرده و «United States» را انتخاب کنید.

فیلتر «Category» دسته‌بندی رویدادها را نمایش می‌دهد. مثلا شما می‌توانید در این فیلتر گزینه «Prices & Inflation» را انتخاب کرده و فقط داده‌های تورمی را مشاهده کنید.

بخش «UTC +3:30» نیز برای تعیین منطقه زمانی است. شما می‌توانید منطقه زمانی خودتان (تهران-ایران) را تنظیم کنید تا ببینید دقیقا رویداد موردنظرتان در چه ساعتی به وقت ایران رخ می‌دهد.

تاریخ و ساعت

اولین چیزی که در تقویم اقتصادی به چشم می‌آید، ستون زمان انتشار است. در این بخش دقیقا مشخص می‌شود که هر رویداد چه روز و ساعتی منتشر خواهد شد. اهمیت این قسمت بسیار بالاست، چون بازارها معمولا درست در همان لحظه انتشار خبر واکنش نشان می‌دهند. مثلا اگر در ساعت ۴:۰۰ صبح «شاخص اعتماد مصرف‌کننده استرالیا» منتشر شود، معامله‌گران بازار فارکس در همان دقیقه باید آماده واکنش باشند.

همانطور که گفتیم، ساعت تقویم معمولا بر اساس منطقه زمانی قابل تغییر است. مثلا شما می‌توانید آن را روی «تهران (UTC+3:30)» تنظیم کنید تا دقیقاً با ساعت محلی خودتان هماهنگ باشد.

کشور

در ستون بعدی، پرچم و کد کشور (مثلاً GB = بریتانیا، AU = استرالیا، MX = مکزیک) قرار دارد که نشان می‌دهد داده متعلق به کدام اقتصاد است. گاهی اوقات هم رویدادها مربوط به یک بلوک منطقه‌ای خاص مثلا اروپا (EA = Euro Area) هستند. در این صورت آن داده را باید به عنوان یک شاخص منطقه‌ای و نه مربوط به یک کشور واحد تفسیر کرد.

عنوان رویداد

این ستون عنوان خبر یا شاخص اقتصادی را نشان می‌دهد. گاهی هم کنار این عنوان، مخفف ماه میلادی (مثل AUG، SEP) دیده می‌شود که نشان می‌دهد داده مربوط به کدام ماه است. شناخت هر شاخص اهمیت زیادی دارد، چون هرکدام اثر متفاوتی روی بازار می‌گذارند.

معرفی ۵۰ ابزار حرفه ای برای تحقیق در بازار رمزارزها

اما نکته مهم اینجاست که همه رویدادها عددی و آماری نیستند. بعضی از آن ها بیشتر کیفی هستند و باید با توجه به ماهیتشان تفسیر شوند. برای درک بهتر، به چند نمونه نگاه کنیم:

شاخص‌های آماری (عدد‌محور)

مثل نرخ بیکاری (Unemployment Rate)، شاخص قیمت مصرف کننده (CPI)، یا تولید ناخالص داخلی (GDP). اینها همیشه یک عدد مشخص دارند که می‌توان آن را با مقدار قبلی و پیش‌بینی بازار مقایسه کرد.

سخنرانی‌ها (Speech)

مثلا «سخنرانی رئیس فدرال رزرو». این نوع رویداد عدد ندارد، بلکه مهم محتوای صحبت‌هاست. اگر لحن سخنران به سمت سیاست انقباضی (افزایش نرخ بهره) باشد، بازار واکنش منفی به دارایی‌های پرریسک نشان می‌دهد. اگر لحن انبساطی باشد، می‌تواند باعث رشد بازار سهام یا ارزهای دیجیتال شود.

حراج اوراق (Auction)

مثل «حراج اوراق ۱۰ ساله آمریکا» یا «حراج اوراق خزانه ژاپن». اینجا اعداد مربوط به بازده (Yield) یا حجم اوراق فروخته‌شده اهمیت دارند. بالا رفتن بازده معمولا نشانه افزایش هزینه استقراض دولت و احتمال بالا رفتن نرخ بهره است.

شاخص‌های نظرسنجی و اعتماد (Survey/Confidence Index)

مثل «شاخص اعتماد مصرف‌کننده» یا «شاخص مدیران خرید (PMI)». اینها با پرسش‌نامه از فعالان اقتصادی یا مصرف‌کنندگان تهیه می‌شوند و بازتاب‌دهنده چشم‌انداز آینده هستند.

ستون Previous نشان‌دهنده نتیجه گزارش قبلی است. مثلا اگر شاخص بیکاری ماه گذشته ۸٪ بوده، این عدد در ستون Previous نمایش داده می‌شود. این بخش برای مقایسه روند بسیار مهم است، چون بازار همیشه تغییرات نسبت به گذشته را در نظر می‌گیرد.

در قسمت (Consensus / Forecast) دو ستون پیش‌بینی تحلیلگران و اقتصاددانان درباره آن شاخص یا داده اقتصادی آورده می‌شود. اما چه تفاوتی با هم دارند؟

Consensus یا اجماع در واقع میانگین پیش‌بینی جمعی تحلیلگران، اقتصاددان‌ها و موسسات مالی است. یعنی چندین منبع معتبر پیش‌بینی خود را درباره یک شاخص اعلام می‌کنند و تقویم اقتصادی میانگین یا اجماع آنها را نمایش می‌دهد.

Forecast گاهی به همان معنی Consensus به کار می‌رود، اما در بعضی تقویم‌ها (مثل Trading Economics) یک تفاوت کوچک دارد:

Forecast معمولاً پیش‌بینی اختصاصی خود سایت یا موسسه منتشرکننده تقویم است.
در حالی که Consensus نماینده پیش‌بینی کلی بازار و تحلیل‌گران مختلف است.

در ستون (Actual) مقدار واقعی در لحظه انتشار خبر به‌روزرسانی می‌شود و عدد واقعی گزارش را نشان می‌دهد. در حقیقت، مهم‌ترین بخش برای معامله‌گران همین ستون است، چون مستقیما رفتار بازار را شکل می‌دهد.

بعضی تقویم‌ها مثل Trading Economics در کنار هر شاخص نمودارهای کوچکی نمایش می‌دهند. این نمودار روند تاریخی آن شاخص را نشان می‌دهد (مثلا تغییرات نرخ بیکاری در چند ماه گذشته). با نگاه سریع به این بخش می‌توانید متوجه شوید وضعیت در حال بهبود یا بدتر شدن است.

طبق ستون اول متوجه می‌شویم که شاخص قیمت تولیدکننده (PPI) آمریکا ساعت ۴ بعد از ظهر به وقت محلی منتشر می‌شود. به طور کلی، شاخص‌های اقتصادی را می‌توان در بازه زمانی‌های مختلفی ارزیابی کرد. منظور از MoM بازه زمانی ماهانه است و YoY تغییرات کل یک سال نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد.

در سطر اول که مربوط به شاخص PPI اصلی در بازه ماهانه است، می‌بینیم که مقدار قبلی ۰.۹٪ ثبت شده است. این یعنی در ماه گذشته قیمت تولیدکننده‌ها نسبت به ماه ماقبلش ۰.۹٪ افزایش داشته است. در ستون Forecast پیش‌بینی تریدینگ اکونومیکس برای این ماه ۰.۳٪ است و Consensus که میانگین پیش‌بینی اقتصاددانان و تحلیلگران مختلف را نشان می‌دهد ۰.۴٪ ثبت شده است. مقدار Actual یا واقعی هم هنوز منتشر نشده و به همین دلیل این ستون خالی مانده و در لحظه انتشار شاخص پر می‌شود.

ساعات معاملاتی در فارکس

چطور از تقویم اقتصادی استفاده کنیم؟

این بخش مهم‌ترین قسمت مقاله است، چون فقط دانستن اینکه رویدادها چه زمانی هستند کافی نیست؛ باید بدانید چطور از این اطلاعات استفاده کنید.

برنامه‌ریزی هفتگی: در ابتدای هفته به تقویم اقتصادی نگاه کنید و رویدادهای مهم (مثل NFP یا تصمیم نرخ بهره) را علامت بزنید. این کار به شما کمک می‌کند از قبل آماده باشید.
ترکیب با تحلیل تکنیکال: اگر می‌بینید یک خبر مهم نزدیک است، سطوح حمایت و مقاومت نمودار را بررسی کنید. مثلا اگر خبر منفی بیاید و بازار به حمایت نزدیک باشد، احتمال شکستن حمایت بیشتر می‌شود.
استراتژی معاملاتی متناسب با خبر: بعضی معامله‌گران قبل از انتشار خبر، از بازار خارج می‌شوند تا ریسک نکنند. برخی دیگر ترجیح می‌دهند منتظر بمانند و پس از انتشار داده و مشخص شدن جهت بازار وارد معامله شوند.
مدیریت حجم و حد ضرر: در زمان‌هایی که احتمال نوسان شدید وجود دارد، بهتر است حجم معامله کمتر شود یا حد ضرر نزدیک‌تر قرار بگیرد.
ثبت تجربه‌ها: بهترین راه برای یادگیری استفاده از تقویم اقتصادی، تجربه شخصی است. بعد از هر رویداد مهم یادداشت کنید بازار چگونه واکنش نشان داد و استراتژی شما چقدر موفق بود.

تقویم اقتصادی را از کجا ببینیم؟

امروزه ده‌ها وب‌سایت معتبر وجود دارد که تقویم اقتصادی رایگان و به‌روزی ارائه می‌دهند. برخی از بهترین منابع عبارت‌اند از:

Trading Economics: همه رویدادها، نرخ بهره، قیمت‌ها و تورم، بازار کار، رشد تولید ناخالص داخلی، تجارت خارجی، دولت، اعتماد تجاری، احساسات مصرف‌کننده، بازار مسکن.
Investing.com: تقویم اقتصادی همزمان با اعلام رویدادهای اقتصادی، شاخص‌ها را دریافت کنید و تأثیر فوری آنها بر بازار جهانی را مشاهده کنید – از جمله رویدادهای قبلی، …
Forex Factory: با تقویم اقتصادی فارکس محور، رویدادهای تأثیرگذار بر بازار را خیلی قبل از وقوع پیش‌بینی کنید.
TradingView: تقویم اقتصادی آخرین و رویدادهای اقتصادی آینده را نشان می‌دهد که می‌توانند بر دارایی‌ها، مناطق و بازارهای جهانی خاصی تأثیر بگذارند.
FXStreet: تقویم اقتصادی لحظه‌ای، رویدادها و شاخص‌های اقتصادی سراسر جهان را پوشش می‌دهد.
MyFxBook: تقویم اقتصادی به صورت آنی که تمام رویدادها و اطلاعیه‌های اقتصادی را پوشش می‌دهد. مقادیر تاریخی، قبلی، اجماعی و واقعی هر شاخص را مشاهده کنید.

همچنین بروکرهای فارکس هم معمولاً تقویم اقتصادی روی سایت خود دارند.

در انتها

تقویم اقتصادی مثل یک “برنامه‌ریزی خبری” برای بازار است. اگر به آن توجه نکنید، ممکن است در لحظه انتشار اخبار مهم با حرکت‌های ناگهانی و شدید قیمت غافلگیر شوید. استفاده درست از آن کمک می‌کند ریسک معاملات را مدیریت کنید و حتی فرصت‌های سودآور پیدا کنید. در دنیایی که ثانیه‌ها حرف اول را می‌زنند، اطلاع از آنچه در راه است، برگ برنده شماست. با استفاده منظم از این ابزار، دیگر از نوسانات ناگهانی غافلگیر نخواهید شد و می‌توانید با اطمینان بیشتری برای آینده سرمایه‌گذاری خود برنامه‌ریزی کنید.

به یاد داشته باشید، موفقیت در بازارهای مالی تنها به تحلیل نمودارها محدود نمی‌شود. تسلط بر اطلاعات و درک وقایع کلان اقتصادی، مکمل تحلیل تکنیکال است و شما را در مسیری قرار می‌دهد که به جای دنبال کردن بازار، آن را پیش‌بینی کنید. به همین خاطر توصیه می‌کنیم که از همین امروز، استفاده از تقویم اقتصادی را به یکی از عادت‌های معاملاتی خود تبدیل کنید.

سودآوری و معامله گری بصورت مداوم در بازار می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، و واقعیت مسلم این است که اکثر معامله گران خرد معمولا پول خود را در این بازار از دست می دهند. با این وجود، با یک برنامه معاملاتی جامع، ابزارهای مناسب و دانش کافی از بازار ارز، شانس موفقیت شما به عنوان یک معامله گر به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.

Source: investorent.xyz

ادامه مطلب